İKİ GÜZEL İNSAN, İKİ GÜZEL ÖRNEK...
"Çocukluğumu düşünüyorum: Bir bakkal Hâfız Efendi vardı. Hâfız Efendi, kendisi temiz, dükkanı temiz pırıl pırıl bir insandı. Ondan alışveriş etmek beni çok mutlu ederdi. Adeta ona gitmek için bahane arardım. Onunla iki kelime konuşmak, onun tertemiz bakışlarına muhatap olmak ne büyük zevkler ve heyecanlar verirdi bana… Boş kalınca daima Kur’an-ı Kerim meâli okurdu. Güzel bir peynir sofraya getirilince, ev sahibine: “Hâfız Efendiden mi aldın?” denirdi.
İşte Ermenek’te, Süfas Camiinin imamı, Ömer Efendi Hoca… Kendi ortamına, zamanına göre en temiz, en güzel giyinirdi. Hayatımda onun kadar güzel abdest alan bir kimse görmedim. Yumuşak, etkili, ton sanatının bütün inceliklerini yansıtan sesiyle harikulade güzel namaz kıldırırdı. Camiden çıkarken herkeste bir hoş, bir güzel hâl olurdu. İnsanın içi sevgiyle, saygıyla, edeple dolardı. Artık dışarıda daha güzel bir hayat bizi beklerdi. Ağaçlar daha yeşildi. Gökyüzü daha maviydi. İnsanlar, bütün insanlar, elleri öpülesi güzel insanlar dışarıda bizi beklerdi. Ardı arkası kesilmeyen sorularımla, “Efendim,” derdim, “müsaade eder misiniz?” Tebessüm eder, “Buyurun yavrum.” derdi. Sabahın ilk ışıkları gibiydi gülüşü."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Hepsinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla.