.

BİR GÜZEL İNSAN: AHMED KAYHAN HZ. (K.S.)
"Kayhan Hazretlerinin pek çok defalar sohbetinde bulundum. Onu çok ama pek çok sevdim. Olağanüstü bir insan, içi sevgi doluydu, hizmet aşkıyla doluydu. Rahmetli, beni sever, çok sever, yan yana gelince gözlerinin içi gülerdi. Memnuniyetini çeşitli şekillerde belirtir, ikramlarda, iltifatlarda bulunurdu. Onun sohbet halkasında kısa bir süre de olsa bulunmak insana bir ömür boyu sürecek güzellikler kazandırırdı.

Hadiselere öyle bir kuşbakışı vardı ki, bir gün bir sohbetine Amerika’dan bir hanım profesör de katılmıştı. Çok sıcak bir yaz günüydü. Başındaki örtünün altından şıpır, şıpır ter damlıyordu. Kadına baktı ve şunları söyledi: “Kızım sen bu örtüyü bana gelirken mi örttün? Evvela onu anlayalım”. Kadın “Evet" dedi. "Ben örtü takmam, ama size gelirken edeben taktım”. O zaman Kayhan Dede, “Kızım, çıkart başındaki örtüyü” diye seslendi. Kayhan Dede, ziyaretine kim gelirse gelsin, onu edeple, sevgiyle, saygıyla karşılardı.

Bir gün sohbet sırasında kapıda bir gürültü işittik. Bir sarhoş, zorla içeri girmek istiyor, “Ben babamı görmeye geldim” diyordu. Kapıdakiler almıyor, “Bu şekilde içeri giremezsin” diyorlardı. Kayhan Dede münakaşayı duydu ve kapıdakilere seslendi: “Bırakın benim evladımı, gelsin görüşelim”.

Sarhoş sallanarak içeri girdi, Kayhan Dede büyük bir edeple, sevgiyle, saygıyla kollarını açtı “Hoşgeldin kıymetli yavrum” dedi. Hatırını sordu, ona ikramlarda bulundu. Gördüğü bu sıcak ve samimi ilgi sarhoşu o kadar etkilemişti ki birden ağlamaya başladı.

“Babacığım dedi, şurada söz veriyorum, bi daha huzuruna böyle gelmeyeceğim”. Ve sonra pırıl pırıl bir “kardeş” oldu.

Dedemiz, işte böyle sevgiyle, saygıyla, edeple, hoşgörüyle dolu bir insandı. O hep insanları sevmek ve onlara faydalı olmak aşkıyla yaşadı."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Hepsinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla.