Sayın Hamdi Birol,

9.6.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ne yazık ki mailinizde bahsettiğiniz husus yani kardeşlere eşit olmayarak davranış bir çok evde görülmekte ve bunun tatsız sonuçları birçok insana hayatı zehir etmektedir. Hangi nedenle olursa olsun eşit olmayan, çok yanlış bir davranıştır. Tabi bunun hayatta çeşitli tecelli durumları olabilir. Sonuç değişmez. İnsanoğlu çok hassas yaratılışta, çok kırılgan bir varlıktır. Yerine göre bir söz, bir davranış, hatta bir bakış, bir jest, bir ses tonu hatta bir mimik bir insanı ebediyyen kırabilir, incitebilir, yaralayabilir. Ailenin tekrar ediyorum hangi nedenle olursa olsun çocuklarına eşit davranması gerekiyor. Bazan aksi davranışlar bir insanı hayat yolunda boynu bükük, garip, çaresiz bırakabiliyor. Ne yazık ki telafisi mümkün olmuyor. Bir acı aşağılık duygusu kara saplı bir bıçak gibi onun kalbine saplanıyor. Bu şekilde farklı davranışlarla yetişen bir çocuğun yine de ailesinin onların davranışlarını hoş görüp affetmesi gerekir. Zira, bizim yolumuzda kin yok, nefret yok, intikam duygusu yoktur. Biz bu dünyaya sadece hizmet için gönderildik. Tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşya ve cemadatı Muhammedi bir aşkla kucaklamak zorundayız. Aman dikkatli olalım. Günlerimiz sayılı, yolculuk günü her takvim yaprağıyla biraz daha yaklaşıyor. Neden mezarımıza kinler, nefretler, düşmanlık duygularıyla girelim? O nedenle vaktiyle ailemizden, yakınlarımızdan, akrabalarımızdan farklı muammele de görsek, yine de biz onları sevelim, sayalım, baştacı edelim. “Sevmek, devam eden en güzel huyum” diyelim.

Yeni maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :