Bahtışen Hanım anlattı, bir komşusunun oğlu evleniyor. Ka­yınpeder oğluna, çocuk yapmayacaksınız, benim o kızı gözüm tutmadı diyor. Bu nasıl sözdür? Aklı sıra işi böyle böyle bo­şanmaya kadar götürmek. İşte burada o gencin babasına resti çekmesi lâzım. Yoksa bu fazla akraba düşkünlüğü bir yerde şirk oluyor. Herkes haddini bilecek.

Benim düzineyle akrabam var ama Rânâ gibi çağın en büyük velîlerinden bir hanım Hakk’a göçünce başın sağolsun bile demediler. Ben bir sinekten bile medet umdum. İçeri girse, benimle sohbet etse dedim. O derece bir haldeyken ne aradılar, ne de sordular. Ben ne yapayım böyle akrabayı?

Akraba, yerine göre çocuk da, bir insan için olması gere­kenin çok dışında bir yerde kalabiliyor.

Benim akraba anlayışım farklı. Senin zor günlerinde seninle olmayan kimseye akraba denilmez. Akraba Allah rızası için birbirine sevgi, saygı gösteren, birbirinin sıkıntılarını paylaşan­lara denilir. Mevlânâ’nın iki oğlu, biri velî, öbürü eşkiyâ oluyor, Şems Hazretlerini öldürüp kuyuya atıyor. Cenazesine gitmiyor Hz. Mevlânâ.

İşte burada sizler birbirinizin akrabasısınız."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.