SABRİ BABADAN MEKTUP
*KİM OLURSA OLSUN HERKESE SEVGİ VE ŞEFKATLE Mİ YAKLAŞMALIYIZ?*
Kıymetli yavrum,
Hayat içindeki durumumuzu tespit bakımından yürüyeceğimiz yolun aydınlık ve ışıklı olması bakımından çok önemli bir konu var. Evet, hayatta iyi insanlar da var, kötü görünen insanlar da var. Hayır yolda olan insanlar da var, şer yolda olanlar da. Şimdi biz bu iki tür insanı nasıl seveceğiz, bu mümkün mü? İşte beraber bu konuya eğilelim.

Efendim, bizim sevgimiz insanların zatına olacak, madem ki yeryüzündeki bütün insanları Cenab-ı Hak yarattı, ben de bir insan olarak onların hepsini sevmeye kendimi mecbur addediyorum. Ve ayrım yapmaksızın yedi milyar insanı sevgiyle saygıyla, edeple, tazimle selamlıyorum.

Önce tarihten bir örnekle işe başlayalım. Devir Hazret-i İsa devri. İsa dinine mensup iki insan yolda gidiyorlar, biraz ötede onları rahatsız eden bir durum var. Yolda bir kadın ve bir erkek aleni sevişiyorlar. İki inanmış insan rahatsız oluyor ve karar veriyorlar; kadını recm edelim. Yanlarına yaklaşırken erkek kaçıyor, kadını yakalıyorlar. Taşla öldürecekler, fakat aralarında bir ihtilaf çıkıyor; ilk taşı kim atacak.

Onların kanaatine göre ilk taşı kim atarsa o daha çok sevap kazanacak. İkisi de ilk taşı atmak için münakaşaya başlıyorlar. Biraz sonra münakaşa büyüyor, büyüyor ve birbirlerini boğazlayacak hale geliyorlar. Onun üzerine daha uyanık olan birisi kavgayı kesiyor ve bak kardesim diyor, bu böyle olmayacak, iyisi mi Hazret-i İsa’ya gidelim, durumu anlatalım, O hangimize ilk taşı at derse öyle hareket edelim, olayı kapatalım. Ve kadını da sürüyerek Hazret-i İsa’ya geliyorlar. Hazret-i İsa onları dinledikten sonra “İçinizde, diyor kim hayatı boyunca hiç günah işlememişse ilk taşı o atsın”.

Birden ikisinin de elindeki taşlar yere düşüyor ve hiçbir şey söylemeden uzaklaşıp gidiyorlar. Kadın şaşkın, perişan “Efendim diyor, özür dilerim, beni affedin ve lütfen evladınız olmama müsaade edin”. Onun üzerine Hazret-i İsa “Gel yavrum diyor, seni Meryem Anneme götüreyim. Beraber Hazret-i Meryem’e gidiyorlar.

Hazret-i Meryem sevgi ve şefkatle “Hoşgeldin kızım” diyor, onu yıkıyor, temizliyor, temiz elbiseler giydiriyor. “Sen artık bu evin kızı oldun” diyor. Vatikan’da gezerken gördüm, büyük bir mermer levha var. Üzerinde altın harflerle en büyük Hristiyan velilerinin isimleri var. En baştaki isim kim biliyor musunuz: Maria Magdalena. Maria Magdalena olayın kahramanı olan, o taşlanmak istenen hanım. Hazret-i Meryem ve Hazret-i İsa ona yardımcı oluyorlar, noksanlarını tamamlıyorlar. Bir gün geliyor o kızdan hayatını hayra, iyiliğe, güzelliğe adayan bir müstesna insan ortaya çıkıyor.

İşte sevgili yavrum, biz bir sokak fahişesinden adam olur mu demeyeceğiz, elimizden geldiği, gücümüzün yettiği kadar, ama bir kişi ama on kişi iyiden, güzelden, doğrudan yana kazanmaya çalışacağız.

Tasavvuf tarihini incelersek şunu görürüz; ayyaştan, eşkıyadan, sokak serserisinden zamanla Hak dostlarının eliyle nice güzel insanlar yetişiyor. Ve onlar yaşadıkları sürece hep hayrı, güzelliği, sevgiyi, edebi, inceliği nakış nakış işliyorlar.

Onun için bizler nasıl bir kardeşimiz kötü yola, şer yola düşmüşse onu kurtarmak, iyiye güzele götürmek için bütün imkanlarımızı seferber etmez miyiz? Olanca gücümüzle gayret etmez miyiz? Madem ki yedi milyar insan bizim kardeşimiz, neden aynı şeyi düşünmeyelim? En azından elektrik direğinin dibinde müşteri bekleyen bir fahişeyi gördüğümüz zaman “Allah’ım bu insanı sen kurtar, onun yolunu hayra çevir, ona temiz, nezih bir hayat nasib et, inşallah o da pırıl pırıl bir insan olsun” dersek ne kaybederiz? Bu duamızı en azından bütün negatiflikleri yaşayan, kötü yolda olan insanlar için tekrarlarsak zararımız ne olur? Sevgili yavrum, zor durumda olanlar, düşenler, manen kirlenenler için dua etmekle kaybımız ne olur?

Durum böyle efendim. Biz bu dünyaya sevmek için geldik, sevilmek için geldik, hayır için geldik, güzellik için geldik. Herkesin en azından kendine göre yapacağı hizmetler vardır.

İnsanların yumruklarını sıkarak, dişlerini kenetleyerek bakışlarıyla birbirlerini rencide ettikleri bir toplumda en azından asil, kibar, nezih bir tebessümle dolaşmak bile bence bir hizmettir.

Bugün bütün insanlar sevgisizlikten, ilgisizlikten, şefkatsizlikten yanıyor, kavruluyor. Ne olur biz onları sevsek, biz onlara dostluğun, efendiliğin en güzelini göstersek, kaybımız ne olur?

Bilmiyorum sizleri aydınlatabildim mi? Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.

*Selamlar. Esenlik ve huzur içinde geçecek cumalar.*