.
BEN İNSANLARIN ANLADIĞI MANADAKİ ÖLÜM OLAYINA İNANMIYORUM
"Baştan söyleyeyim, ben ölüm olayına inanmıyorum. Ölümün bir yokluk, bir yok oluş olduğuna inanmıyorum. Ölüm sadece bir makan değiştiriş. Öldüğümüz anda madde planından, mana planına geçiyoruz. Hepsi o kadar. Çaydanlığa su koyalım. Ateşi açalım. Suyu kaynatalım. İyice kaynatalım. Biraz sonra görürüz ki çaydanlıkta su kalmamış. Peki su bitti mi? Ne münasebet. Çaydanlıktaki su, sıvı halinden gaz haline dönüştü. Şimdi çaydanlıktaki suyu uygun bir kabın içinde buzdolabının üstündeki buzluğa koyalım. Bir süre sonra o suyun donduğunu sıvı halden, katı hale dönüştüğünü görürüz. Gerekirse bir insanın başını yarabilir. Yine yokluk bahis konusu değil. Sıvı halden, katı hale dönüşme var. İşte efendim, ben ölüm olayına da böyle bakıyorum. Evet, Münir Bey Hakka göçtü, sevgili eşim Hakka göçtü. Ama ben onların öldüklerine inanmıyorum. Sadece mekan değiştirdiler. Bir ilahi sarayın bir odasından, bir başka odasına taşındılar. Yunus bir şiirinde
“Aşıklar ölmezmiş, ölenler hayvan” diyor.
Bir insan, duyan, düşünen, seven, ıstırap çeken, gülen, ağlayan yeryüzündeki bir kum tanesinden, gökyüzündeki samanyoluna kadar bütün kainatı Muhammedi bir aşkla kucaklayan bir insan nasıl ölebilir, nasıl yok olabilir? Aklım, havsalam almıyor. Onun için diyorum ki benim kanaatimce ölüm sadece bir mekan değiştirmedir. Bu dünya planında hayatımızı o kadar temiz, nezih, hassas, dikkatli, sevgi dolu, saygı dolu, güzellik dolu, incelik dolu, hayır ve hasenat dolu yaşayalım ki ahiretimiz de güzel olsun. Öleceğimizi hissettiğimiz anda iç dünyamıza baktığımız zaman orada yalnız sevgiler, saygılar olsun. Nakış iğnesinin ucunun milyarda biri kadar kin, nefret, intikam, düşmanlık duyguları yer almasın."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.