.
YAPMADIĞIN ŞEYLERİ TAVSİYE ETME, YOKSA...

"Bir gün gönül dostlarından birine, elinde çocuğu ile bir kadın gelir. “Efendim,” der, “çocuğum her gün bal yiyor, ishal oldu. Bir türlü iyileşemedi. Kaç doktora gittim. İlaçlar aldım, olmuyor, olmuyor. Ne olur Allah rızası için bir dua buyursanız da çocuk iyileşse.” O zat, başını öne eğer, bir süre düşünür. Sonra, “Kırk gün geçince çocuğu getir.” der. Kadın gider. Aradan kırk gün geçer. Tekrar gelir. Çocuk biraz daha zayıflamış, yüzü biraz daha sararmıştır. Gönül dostu, çocuğu karşısına alır; sevgiyle, şefkatle yüzüne bakar ve “Güzel evlâdım, artık bal yeme olur mu?” der. Çocuk edeple cevap verir: “Peki efendim,” der, “söz veriyorum, bir daha bal yemeyeceğim.” Anne hayretler içindedir:

“Madem, söyleyeceğiniz bir cümle idi, niye kırk gün önce geldiğimizde söylemediniz? Çocuk beyhude yere kırk gün daha ıstırap çekti. Yazık değil mi?” Allah dostu, “Ah efendim,” der, “haklısınız ama, bunu kırk gün önce söyleyemezdim. Çünkü o zaman ben de her gün bal yiyordum. Eğer söyleseydim etkisi olmazdı. Bu kırk gün içinde nefsimde denedim. Acaba bal yemeden de durabilecek miyim, dedim. Baktım oluyor, ben de o zaman söyledim.” der.

Kendi uygulamadığı, yaşamadığı veya yaşayamadığı hu­susları başkalarından istemek, beklemek gafletten başka nedir?"

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.