Sayın Servet Kurnaz Bey,

18.6.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, hukuki müeyyidelerin azlığı bazan insanı üzüntüye bazan isyana kadar götürüyor. Bu bir toplum için utanç duyulacak bir durum. Netice itibariyle bu çok az cezalarla birçok insanı suça itiyoruz, birçok insanı suç işlemeye sanki teşvik ediyoruz. Kamuoyunda da özellikle dürüst, temiz, hassas insanlar da bir yıkıntı, bir çöküntü meydana geliyor. Bunun izahı mümkün değil. Bu kadar az cezayı hazırlayanlar ya aptal, geri zekalı insanlar, yahut da vatana ihanetten zevk alan alçak ruhlu insanlar. Önemli olan suç ile ceza arasındaki denge. Üstelik mahkumiyet, hapiste yatmak gerçek hukukçular nazarında bir öç, bir intikam yolu değildir. Aslında hapishaneler bir okul gibi olmalıdır. Orada, mahkumlara milli, dini, insani değerler kazandırılmalıdır. Ama ne yazık ki adalet bakanlığı yetkilileri günlük siyasetin pislikleri içinde debelenirken eğitimi düşünmeye vakit bile kalmıyor. Mesela gündüzleri mahkumlar kendi istidatlarına göre ayrı ayrı iş atölyelerinde çalıştırılsa, her biri hesabına o işten elde edilen gelir kaydedilse, akşamları idealist insanlar mahkumlara sohbet etmek, onların sorularını cevaplandırmak için çağrılsalar, haftada birkaç kere özel olarak çekilmiş eğitici filmler gösterilse, mahkumlar arasında şiir, resim, güzel yazı yazma müsabakaları açılsa ne güzel olur. Mahkumlar orada topluma pırıl pırıl insanlar olarak katılsalar, kültürlü, çalışkan, sevgi dolu, saygı dolu bireyler olarak hayat karışsalar. Bunlar hayal mi? Hayır. İstenirse neden olmasın.

Sevgili yavrum, mailin bana bunları düşündürdü. Seni sevgiyle, saygıyla selamlıyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :