Sn. Tandoğan, Kıymetli Büyüğüm,
 
 sohbetlerinizden haz alıyorum. Cebab-Hak Razı olsun.
 Kanaatim o ki, Mevlamıza karşı olan emanetin
 hakkını vermek adına yaşantınız ciddi bir
örnek oluyor. Sizinle paylaşmak istediğim bir meselem
 var ve umarım bana bu hususda tavsiyeleriniz olur.
 
 Hayatımızın türlü meşaggatlerden ve
 imtahanlardan ibaret olduğu gerçeği ile yaşıyor,
 Yaradanın, bu cana olan ilgi ve alakasını da O'na
 şükür olarak bilmeye çalışıyorum. Ancak, bu
 konuda yeterli olamadığım kanaati ile de
 üzülüyor ve çevremden de olumsuz etkilenmekten
 kurtulamıyorum. Nefis muhasebesi yaptığımda
 gördüğüm hatalarım var. Ancak, konumum gereği
 olduğunu düşündüğüm bir eleştiriyi
 çokca alıyorum. Hatalarıma bu durumum mu sebep oluyor
 bilemiyorum.
 
 Mesela, " tarafsız olan bertaraf olur " mantığı ile
 bir tarafa itilmek isteniyorum. Toplum karşısında bir
 kategori içinde görülmek isteniliyorum. Bu gerçekten
 şart mı ? Bir yere müntesebat kurmak olmaz ise olmaz
 mı ?

„İstikrar ile devam ettiğim ortamlar olduğu gibi hali
 hazırda müsbet bulduğum ortamlardan geri durmuyorum
 da... Ancak, zaman zaman aklım ve kalbim kabullenemediği
 için kendimi çektiğim oldu.
 Sormak isterim; değerlerimizin birbirine
 karıştığı (dünyanın ve ilmin/amelin) bu
 kadar birbiri içine girdiği bir ortamda/ortamlarda
 bulunmak istememek, bir bakıma yalnız devam etmek
 gerçekten bir hata mı ? Birbirini bu kadar çok
 sayıda taraf gören ve bazen sınır düzeyde
 farklı farklı düşünenler hatalı değil mi ?
 Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Teşekkür ederim..
 Tüm samimiyetimle ve şahsınıza olan saygı ve
 sevgilerimle,Allah' a emanet olunuz.
 
 İsmail Can

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :