Sayın İsmail Can,
20.5.2007 tarihli mailinizi aldım.
Kıymetli yavrum, son derece önemli bir meseleyi ele almışsın. Önce gösterdiğin yüreklilik için seni kutlarım. Her gün işitiyoruz, her yerde işitiyoruz ve bu sözden nefret ediyoruz: Bir taraf olmayan bertaraf olur. Bu, köksüzlüğün, şahsiyetsizliğin, zavallılığın, gerçek insani erdemlerden yoksun olmanın en adi, en rezil en aşağılık bir ifadesi. Bu sözden ömür boyu nefret ettim, tiksindim. önemli olan tek şey var: Hakikat peşinde yürümek. Ve o hakikati yalnız Kur’an ve Hadis’te gösteriyor. Ben, birtakım muhteris, zeka ve kültür fukarası, adi, aşağılık insanların peşinden gitmeye mecbur muyum? Beni bertaraf mı edecekler? Buyursunlar, etsinler, meydan onlara kalsın, tepişip dursunlar. Benim rızkımı Allah’ım verecek. O it, köpek takımının peşlerinden gitmeye hiç de mecbur değilim. Ben hakikatın adamıyım. Bugüne kadar hakikat için yaşadım, hakikat için de gerekirse hiç çekinmeden canımı veririm.
Akşam bir kimseyle konuşuyorduk. Onun da tanıdığı insanlar arasında bir itilaf çıkmıştı. Bir taraf yargısız infazda bulunuyordu. “Niye” dedim “devreye girip hakikatı ortaya çıkarmıyorsun? Ve haksız olan tarafa dönüp git karşı taraftan özür dile, af dile, onu elini öp demiyorsun?” “Demem”, dedi, “ben niye iki tarafın arasına gireyim? Ne halleri varsa görsünler”. Halbuki bunu söyleyen kimse o ihtilafı yarım saat içinde halledecek bir konumdaydı. Ama bunu yapmadı. Yarın dedim, Allah’ın huzuruna çıktığın zaman, ilahi mahkeme kurulduğu zaman bunun hesabı sorulursa ne diyeceksin? Cevap vermedi.
Kıymetli yavrum, bilmem ne demek istediğimi anlatabiliyor muyum? Bu iğrenç önyargılardan kurtulalım. Yalnız Allah’ın ve Peygamberin yolundan gidelim. Kula kul olmayalım. Yalnız Allah’a kulluk edelim. Söyleyeceklerim bu kadar. Artık karar sizin.
Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :