.
TEYZEM RAHMETLİ SALİHA HANIM...
"Teyzem... Çok severdim teyzemi. Merhum eşim Rana’nın bazı huyları da teyzeme benzerdi. Belki de onu bu kadar çok sevmem onu teyzeme benzettiğim için olmuştur. Teyzem çok değerli bir hanımdı.

Bir kere çok şık giyinirdi. Ankara’nın en şık giyinen hanımı idi. Evi, lavaboları, mutfağı bir laboratuar kadar temiz olurdu. Onun evinde bir tek toz zerresi bile olmazdı. On kişilik bir arkadaş gurupları vardı. İnönü’nün rahmetli eşi Mevhibe Hanım’da o gurubun bir üyesiydi. Teyzem, Mevhibe Hanım’la çok iyi anlaşır, onu çok takdir ederdi. O da teyzem gibi çok zarif, çok kibar bir hanımefendi idi.

Bir de çok iyi, çok edepli, ince düşünceli bir hanımdı teyzem. Kimsenin kalbini kırmak istemezdi. Bir gün bize gelmişlerdi eniştemle. Biraz oturdular. Bana da gelirken ayakkabı boyası getirmişler hediye. Ben o zaman dört yaşındaydım. Çok sevindim boya için. Gittim hemen ayakkabılarımı bir güzel boyadım. O zamanlar nuget cila denilen bir cila vardı. Onunla da parlatacağım. O zaman ayakkabı pırıl pırl parlardı. Teyzemler trenle İstanbul’a gideceklermiş, kalktılar. Ben tam kapının ağzında çocukluk bu ya ille marifetimi göstereceğim, parlatayım da bir görün, öyle gidin diye direttim. Teyzem enişteme “Bekleyelim biraz, Ümit’i kırmayalım” dedi. O Yargıtay Başkanı eniştemle birlikte kapıda benim ayakkabımı cilalamamı beklediler. Meğer trenleri kaçmak üzereymiş. Ama teyzem sırf kalbim kırılmasın diye öyle davranmıştı. Sonra tabi trene yetişememişler. Ama bana demediler ki şimdi sırası değil, trene yetişeceğiz başka zaman yaparsın... Ah, ne kadar ince bir hanımdı teyzem. Allah’ın rahmeti, Peygamber Efendimizin şefaati üzerine olsun. Haydi, şimdi onun ve eniştemin ruhu için Fatiha okuyalım.

(Sayın Büyüğümüz okuyor, biz de onunla okuyup, gönderiyoruz.)
Allah Hepsine Gani Gani Rahmet Eylesin.