.
İNSANLARI OBJEKTİF OLARAK DEĞERLENDİRMEK BİZE ÇOK ŞEY KAZANDIRIR
"Üniversitede öğrenci iken, ciddi olarak evlenmeyi düşündüğüm bir kız arkadaşım vardı. Hoşuma gitmeyen bir alışkanlığı vardı. Çiklet çiğniyordu. Bir gün kendisine, bundan hoşlanmadığımı belirttim ve çiklet çiğnemekten vazgeçmesini uygun bir dille rica ettim. Beni dinlemedi ve çikletini çiğnemeye devam etti. O zaman ben de onunla evlenmekten vazgeçtim. Çünkü her olayda aynı olumsuz davranışları gösterecekti. Bu hareketler insanın karakterini ele verir. Böyle bir insanla evlense idim, huzurlu, mutlu bir yuvam olmayacaktı. Sürekli didişecektik.
Muhakkak evlenecek çiftler açık veriyor. Ama biz bunu idrak edemediğimiz için sağlıklı evlilik yapamıyoruz. Sonra da bu niye benim başıma geldi, kaderim kötüymüş diye dövünüyoruz. Bu kader değil. Her şey ayan beyan ortada, ama biz göremiyoruz. Allah, benim idrakimi çocuk yaşlarımda açtı. İlkokul ikinci sınıfta idim. Hoşuma giden bir kız vardı. Çok zarif, terbiyeli bir kızdı. İlerde o kızla evlenmeyi düşünmüştüm. Onu uzaktan izliyordum. Arkadaşları ile oyun oynamaz, hep bir kenara çekilir, tırnaklarını kemirirdi. Bu beni epey düşündürdü. Ancak psikolojik sorunları olanlar tırnağını kemirirdi. Sorunlu bir insanla evlenmek de doğru olmazdı. O evlilik yürümezdi. Bu kanaate vardıktan sonra, o kız ile evlilik hayalleri bile kurmaktan vazgeçtim. Hakikaten yıllar sonra o kız evlendi, fakat tıpkı düşündüğüm gibi evliliğini yürütemedi. Kısa bir zaman sonra ayrıldılar. İşte idrak böyle bir şey... İnsanı yanlış adımlar atmaktan alıkoyuyor. Siz de sık sık dua edin, “Allah’ım idrakimi arttır.” deyin.
Bazen olaylara duygusal yaklaşıyor, objektif olamıyoruz. oYSA duygunun yeri ayrı, aklın yeri ayrıdır. Duygusallık güzeldir, yerinde kullanılırsa. Ama duygusallığın üzerine de bir çabayla çıkılabilir. İnsanlar hakkında önyargılardan uzaklaşmamız gerekir. Bir de bizim hayatta tek gayemiz şu olmalı: Biz bu dünyaya adam olmaya, tekâmül etmeye geldik. İnsanın hayattaki gayesi ne evlenmek, ne çocuk sahibi olmak, ne mal mülk sahibi olmaktır. İnsanın hayattaki tek vazifesi mânen tekâmül etmek. Bir evlilik ki, meselâ hanımı dünya güzeli, üniversite mezunu fakat sürekli kocasını kırıyor, üzüyor. Bu evlilik, o insanı tekâmül ettirmez."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.