Çok Değerli Büyüğüm ;

Size ve herkese selam,sevgi ve saygılarımı sunarım.Lutfederseniz bir sorum olacak.
Konuya şöyle girmek istiyorum müsaadenizle.Bilindiği gibi Dünya,Güneş,Ay ve dahil oldukları Samanyolu galaksisi,her biri bir yörünge üzerinde dönme hareketi yaparak, büyük bir süratte ve topluca ilerliyor.

Burada iki durum var :birincisi,uzay boşluğunda geriye dönüşümsüz olarak sürekli yol alıyorlar ; ikincisi,dönme hareketi ile bir anlamda kendilerini tekrar etmiş oluyorlar.

İnsan içinde iradesinin önünde iki tane hareket noktası var.Gafil olmak yada olmamak.

Hocam,ben sizin buyurduğunuz gibi,elimden gelen ne kadarsa artık,her gün her an kendimi yetiştirmeye,temizlemeye,çalışıyorum
ve karşılığında öyle güzel dersler,ilhamlar geliyor ki ufak ta olsa ilerlediğimi fark ediyorum.
Ancak bazı zaman oluyor ki tam bir gafletle kendi çevremi tavaf ettiğimi ve tekrar toparlanma anlamında biraz gevşek kaldığımı görüyorum.
Yani bir tek acıya yada bir tek neşeye takılıyorum ve sonucunda onun ucundaki girdaba ister istemez dahil olmuş  oluyorum ve
o anlarda bütün yaşama sevincim,heyecanlarım ölüyor.
Böyle durumlarda Yunus'un şu mısraları hislerimi özetliyor aslında;

"Söylerim bilmezem sözüm
 Yürürüm görmezem özüm
 Bir oldu gecem gündüzüm
 Hiç böyle olmuş var mıdır"

Tabi eğer bu derin manalar içeren cümleleri  yanlış yorumluyorsam Yunus Emre büyüğümden  ve siz büyüğümden de özür dilerim,Allah beni afffetsin.Ama tam tamına bu hali yaşıyorum.

Soracağım soru şu,mana yolunda ilerlediğimize göre böyle bir gaflet zamanında biz düşünce yolculuğumuzda geriye dönüş yaşıyor muyuz ? Kaybımız ne oluyor ? Ve ilk etapta ne yapmalıyız ?

Hürmetle ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :