.
SEVMEK DEVAM EDEN EN GÜZEL HUYUM....
Soru-Cevap
Değerli Hocam Sabri Bey,

Mektubuma baslarken size; Gönül diliyle konuştuğunuz için teşekkür ediyorum. Sayın hocam, bendenizin üniversite yıllarından beri başlayan rahatsızlık derecesinde psikiyatrik sorunlarım var. Sosyal ortamlarda rahat ve konuşkan olmakta zorlanıyorum. Biraz fazla ve sık şekilde alınganlık ve şüpheciliğim var. İlaçlarımı düzenli kullanıp uyumlu ve rahat olmaya çalisiyorum. Gördügüm veya duyduğum her şeyden yerli yersiz anlamlar çıkarıyorum. Artık rahatsızlığımı benimsedim fakat mücadeleden vazgeçmeyeceğim. Kendime bir meşguliyet bulmakta zorlanıyorum. Kararsızlığım var. Her şeyimi kaybedebilirim fakat imanımı kaybetmeyi asla istemem. Allah son nefesimizi imanla vermeyi nasip etsin.
Benim sadik yârim kara topraktır.

Sağlık mutluluk ve esenlik dileklerimle.

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
*************************

Sayın “Gönlümce”,
Kıymetli yavrum, hayat yolunda rahat yürümek istiyorsak ilk dikkat edeceğimiz husus bu olacak. İncitmeyeceğiz, incinmeyeceğiz. Bunu halletmedikçe hiçbir şey halledilmez. Tamam, biz sevgi dolu olalım, saygı dolu olalım, edep, incelik, zarafet içinde yaşayalım. Yerdeki bir kum tanesinden gökyüzündeki samanyoluna kadar bütün kâinatı Muhammedi bir aşkla kucaklayalım. Her zerreye saygılı olalım. İşte o kadar. Başkaları bizi sever, sevmez, beğenir, beğenmez, bundan bize ne? Bizim onları sevmemiz yetmiyor mu? Aslında alıngan insanların hepsi (kimse darılmasın, gücenmesin) biraz egoist, bencil, kendini beğenmiş? insanlardır. Falan bey, filan hanım bizi beğense ne olur, beğenmese ne olur? Geçen gün bana birisi geldi. "Falan kimse seni sevmiyormuş?" dedi. Güldüm, omuz silktim, "Bundan bana ne" dedim. "Aklı olsa beni severdi." dedim. Onun için şakası bir yana başkalarının değer yargılarıyla günlerimizi zehir etmeyelim. Şunu iyi bilelim ki hayatta hiç kimse kendini herkese sevdirememiştir. İnsanoğlu Peygamber de olsa, veli de olsa yine de onu sevenler de olur, sevmeyenler de olur. Lütfen bu noktayı unutmayalım. Herkesten sevgi beklemeyelim. Rahmetli babaannem bu gibi durumlarda “Elden vefa, itten cefa” derdi. Hayatın kanunu bu yavrum. Bizi sevenlerin kıymetini bilelim, yeter. Ama biz tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşya ve cemadatı sevelim. İçimizi, kalbimizi, kafamızı öyle sevgiyle dolduralım ki yarın son nefesimizi verirken biz de Ömer Hayyam gibi

“Sevginle gireceğim toprağa

Sevginle çıkacağım topraktan”

diyebilelim.

“Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz”

diyelim.

“Aşk gelicek, cümle eksikler biter”

diyelim.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...