Çok değerli Hocam,

Sizi her pazar Meltem TV'de izliyorum.İnanın o güzel konuşmanız gönülde açılan yaraları gül bahçesine döndürüyor. Allah sizden razı olsun.

Hocam şu dünyada o kadar sıkıntılı ve sorun teşkil eden konular arasında benim sorunum küçücük bir sorun ama kişilik yapısından kaynaklanıyor sanırım içimde büyüttükçe büyütüyorum.Hemen konuya geçeyim:   Ben 28 yaşında bir gencim. Mali müşavirim.Mesleğimi icra edemiyorum.Korkuyorum.Çünkü stajerliğim esnasında işimi birtakım nedenlerden dolayı yapamadım. çok iş değiştirdim.Benimle aynı üniversiteden mezun olan insanlar çok iyi yerlerdeler.Bende bu yaşadığım zorluklardan yorulduğum için özel bir vakıfta muhasebe elemanı olarak çalışıyorum.Kısacası bu işyerine sığındım yaşadığım sıkıntılardan.Rabbime hamd ediyorum.Lütfen yanlış anlamayın.Şükrediyorum.İbadetlerimi de gerektiği ölçüde yerine getirmeye çalışıyorum. Ama zihnimin bir kenarında da bu kadar çektiğim sıkıntılara karşılık hakettiğim yer burası mı diye zaman zaman sorular yer alıyor.Memurluk sınavlarına girdim 5 sene boyunca olmadı.Vardır bunda da bir hayır diyorum.bazen de daha iyi bir yerde olmak varken buradaki durumu haketmediğimi düşünüyorum.Yani hem iş hem sınav ikisini bir arada yürütemedim.Sonra yine dünyalık bir mevzu farkındayım.Yaşımın 28 oluşu da evlenememiş olmam açısındanda bende beğenilmiyorum,kimse beni beğenmiyor duygusu oluşturdu.Aynaya baktığımda benim diğerlerinden neyim eksik  duygusunu oluşturdu.Çok sevdiğim evlenecek gözüyle baktığım karşıma çıkan insanlar o kadar iyiniyet, o kadar dürüstlüğüme karşın incitmekten korktuğum insanlar bir anda beni terkettiler .Anlam veremediğim şekilde.ister istemez şu düşünce kemirmeye başladı beynimi:''  Benim alnımda bu kişiyle evlenilmez mi yazıyor diye.''Acaba açıktan açığa bumu yazıyordu alnımda.Evet benim gibi ve benden  kat kat  daha fazla sorunu  olan insanlar var farkındayım.Bu da benim sorunum Hocam.Çok zor anlar geçiyorum.ÇOK YALNIZ olduğumu düşünüyorum.Akşamları başımı yastığa koyduğumda ağlıyorum hıçkıra hıçkıra.Evet annem ve babam da şu anda yanımdalar.Onlar da benim bu halime üzülüyorlar.Bende onları daha fazla üzmemek için içimden gelmese de gülümsüyorum.O yüzden sizden öneri ve tavsiyelerinizi bekliyorum.Ben Ankara'dayım.Sizinle görüşmeyi çok istiyorum.Fakat bu yazdıklarımdan dolayı utandığım içinde çekiniyorum.Çoğu zaman yalnızlığımı unutmak için ve deva bulmak için Peygamber Efendimizin karşılaştığı zorlukları konu alan kitapları okuyor,Tv de yer alan sohbetleri, Evliyaların hayatlarını konu alan filmleri izliyorum.Bana kızmayın Hocam ama belli bir süre böyle yapınca iyi oluyorum.Sonra yeniden ağlamaya başlıyorum.Yapayalnızlık düşüncesi kemiriyor beynimi. Kıymetli Hocam bana yardım edin.Herşey gönlünüzce olsun.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :