.

Bir doktor arkadaşım aşırı kilolu idi. Yıllarca çeşitli rejimler yaptı. Zayıflatıcı ilaçlar aldı. Akupunktura gitti. Sonuç değişmi­yordu. Verilen kilolar süratle alınıyordu. Bir gün sohbet edi­yorduk. Doktor Bey yine kilolarından şikâyet etti ve Sabri Bey dedi ne yapacağımı şaşırdım, neyi yiyip neyi yemeyeceğime artık karar veremiyorum. Bana ne tavsiye edersin? Cevap verdim. Özel bir rejime gerek yok, şimdiye kadar ne yiyorsan onları yarı yarıya azalt, bak göreceksin nasıl sonuç alacaksın. Şimdi, şükürler olsun, arkadaşım istediği kiloya indi. Nefsi yavaş yavaş, ürkütmeden ve zorlamadan az yemeğe alıştıracak bir yol da bu. İsteyen deneyebilir. Sahâbilerden Semüre b. Cündeb, karnını tıka basa doyurduğundan dolayı hasta olan oğluna “Eğer bu hastalıktan ölseydin cenaze namazını kılmazdım.” demiştir. İnsan az yemeğe alışıncaya kadar kendini hasta kabul etmeli ve bu hastalığından şifa bulmak için, yeme içme ve şehvetini iyice kontrol etmelidir. Açlık sadece midenin aç olması değildir, mânevi açlıklar da vardır. Aslında bütün aşırılıkların nedeni araştırılırsa, sonunda ortaya çıkacak olan mânevi aç­lıktır. Tok gözlü, kanaatkâr, sabırlı ve şükür sahibi bir insan olmak için mânevi doygunluk halini yaşamak gerekir. Çağımız insanının maddeye, lükse, israfa, zevke ve eğlenceye bir türlü doymayan, tatmin olamayan halini, tarafsız bir gözle incele­yecek olursak, aynı sonuca varırız. Ancak mânevi güzellikleri yaşayanlar “Sen ondan razı, o senden razı olarak gir cennetime” sırrının mazharı olanlardır. Allah cümlemize nasip etsin. Âmin...
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.