Saygılar sunarım Hocam ;

Geçenlerde ablam: "Nedir bu Sabri Bey'in senden çektiği"  diyerek beni biraz güldürdü, biraz üzdü ve biraz düşündürdü.

İnsan, bazen bir duyguyu,bir düşünceyi paylaşamamanın ezikliğini,acısını öyle duyumsuyor ki gözleri dolu dolu,başı öne eğik sükut etmekten başka bir çaresi kalmıyor.

Size hemen hemen bir aydan beridir sorduğum soruların uygulamasını layıkıyla olmasada yapmaya çalıştım. En son eşya'ya davranış usulü ve namaz kılma hususunda ki nasihatlerinizide ekleyince dün gece hani sizin her an yaşadığınız benim bir an yaşadığım ilahi konsere dahil oldum.Tıpkı Beethoven'in 9. senfonisinde ki gibi :

"Kardeş olun ey insanlar,
bunu ister Tanrımız.
Bu dünyada her şey geçer,
en son sana dost kalır.
İnsanlığa, doğruluğa,
göğsünü aç korkma sakın.
Hür doğmuştur insanoğlu,
hür yaşamak hakkıdır.”

Tıpkı çocukluğumun mesut günleri geri gelmiş gibi. O dönemlerde sevinçlerimi,heyecanlarımı babamla ve anneannemle paylaşırdım. Şimdi ikisi de yok, ikisi de Hakk'a göçtü.

Ben size,bana sizin cephenizden Resullullah Efendimizi anlatmanızı isteyeceğim.Çünkü O'nu hep sarıklı, cübbeli, ümmi bir insan olmaktan öte tasvir edemeyen aklımın verdiği kısır bilgiyle tanımanın vermiş olduğu ezikliği, utancı ve hüznü yaşıyorum.

Ama eğer derseniz ki ,"Bunları aç kitaplardan oku,orada ayrıntısıyla anlatılmış", yemin ederim size kırılmam, gücenmem. Zaten ne haddime.

Siz beni benden iyi biliyorsunuz, söylediklerinizde bana şifa oluyor, hele Yunus Emre ile tanışmam, "O'nu her gün, mutlaka bir mısra dahi lütfen oku" buyurmanız bana öyle büyük kazançlar getiriyor ki...

Bugün çok hüzünlüyüm. Ama sizi çok seviyorum Sevgili Dedeciğim.

Hürmetle ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :