Sayın Raze Hanım,

29.6.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, bir gerçeği o kadar güzel işlemişsiniz ki size sadece teşekkür borçluyuz. Her zaman söylüyorum önemli olan hayattaki olaylar değil, o olaylar karşısında takınmış olduğumuz tavırdır. Uzun yıllar önceydi. Bir arkadaşım vardı. İsmi Hikmet Çalapkulu. Lisede ve üniversitede beraber okuduk. Hikmet, vasıflı, kaliteli, çok değerli bir insandı. Hakimlik stajını yaptı, Erzurum’un Krayazı ilçesine tayin edildi. Arkadaşları ağlayarak boynuna sarıldılar, “Ah kardeşim, vah kardeşim” dediler. “Sana yazık oluyor. Çünkü o zamanlar Karayazı’da berber bile yoktu. Tamamen mahrumiyet bölgesi. Hikmet arkadaşlarına “Yanılıyorsunuz”, dedi, “bunda da bir hayır vardır. Ben çok memnunum. Bir valiz dolusu kitap götürüyorum. Onları hazmederek okuyacağım, manevi tekamülümde önemli bir adım olacağım”. Ve en güzel niyetlerle, en temiz duygularla Karayazı’nın yolunu tuttu. Bir keşif sırasında orada Yahya Efendi isminde bir zatla tanışıyor. Yahya Efendi Hikmet’in üzerinde bir nakış gibi işleyerek ortaya inanılmaz güzellikte bir insan çıkarıyor. Hikmet’le konuşmak, beraber olmak, hayatın en müstesna zevklerinden biriydi. Kendinizi mutluluğun zirvesinde sanırdınız. Hikmet’le konuşmak bir aşktı, bir şiirdi.

Efendim, meselelere bu gözle baktığımız zaman hayatın doyumsuz güzellikte bir aşk bahçesi olduğunu görüyoruz. Ve o zaman bizim için tek iş kalıyor, sadece sevmek ve sevilmek. Allah cümlemize nasip etsin. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :