Efendim,
 
Ben yazılarınızı uzun bir suredir takip ediyorum.Yazmam konusunda bir takım tereddütlerim oldu ancak sonunda yazmaya karar verdim.
 
Sizin yazılarınız ve öğütlerinize dikkat ediyorum hep bir amaca yönelik.Güzeli,iyiyi,doğru olanı almak,kötü ve çirkin işlerden mümkün olduğu kadar uzaklaşmak.O zaman geriye basit gibi görünen ama aslında son derece zor olan tek bir şey kalıyor.Seçim yapabilmek.Hayatın en önemli meselesini de  bu seçim oluşturuyor.Hayatın bir kuralı var,iyi ve güzel olan şeyler her zaman azdır.Önemli olan bu güzeli ve iyiyi bulabilmek ve seçebilmek.Okuduğumuz kitaptan,konuştuğumuz insanlara,alış veriş yaptığımız marketden, baktığımız bir resme kadar her şeyde seçici olmak.
 
Ancak bir de bütün insanları kucaklayan evrensel sevgiden,yedi milyar insan kardeşinizden bahsediyorsunuz.Hayatta iyi ve güzel şey bu kadar azken bütün insanları kucaklayan sevgiye nasıl ulaşacağız?Çünkü sizin de yazılarınızda bir çok insan için bed dua ettiğinizi okuyorum.Onlar için aşağılık,iğrenç,hayvandan aşağı,pislik gibi bir çok kelimeler kullanıyorsunuz.Hatta en son domatesle ilgili yazınızda bu işin sorumluları kanser olsunlar demiştiniz. 
 
Hayatta seçici olmak konusundaki fikirlerinize aynen katılıyorum ama bu bütün insanları kucaklayan evrensel sevgiyle bir çelişki oluşturmuyor mu?
 
 
Sevgi ve saygılarımla
Sevim Tekin