.
YUNUS'ÇA...
"Lisede talebe idim. 95 yaşında bir komşumuz vardı. Arada gelir, cebinden küçük bir defter çıkarır, Yunus’tan şiirler okurdu bana. O okumaya doya­mazdı, ben dinlemeye... Sanırım 15-20 şiir vardı defterinde. Bü­tün sermayesi. Ama o şiirler O’na, kimsede görmediğim bir can­lılık, yaşama sevinci, mutluluk vermeye yetiyordu. Beş vakit na­mazını camide kılar, yağmur demez, soğuk demez, ezandan önce camiye giderdi. Yüzünden tebessümü hiç eksilmezdi. Hep mültefit, enerjik, hayat dolu idi. Nur içinde yatsın. Allah’ın rah­meti üzerine olsun... Beni yıllarca düşündürdü. Yarabbim, o ne güzellik, o ne büyüklüktü... Birkaç Yunus şiiri, Karamanlı De­de’nin dünyasını cennete çevirmiş, O’nu mutluluğun, huzurun zirvesine ulaştırmıştı...
Elli yıldır her gün Yunus okudum. Evde otururken, sokakta yürürken, sohbet ederken, yazı yazarken, düşünürken hep Yu­nus’la beraber oldum. Yunus’la yaşamak, huzur demekti, mut­luluk demekti, yaşama sevinci demekti, her gün, her saat mâ­nen daha dolu dolu, daha zengin olmak demekti. Kendini aşma demekti... Kendini aşan insan başkalarına faydalı olur. Çünkü kendini değil, başkalarını düşünür."
Sabri Tandoğan Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.