.
BAŞKA YOL YOK!
"Biz, minicik aklımızla her şeyi çözeceğimizi sanıyoruz. Sonuç ne oluyor: Hüsran, sıkıntı, bunalım... Arkasından kaçış mekanizmaları başlıyor. Sigara, onun arkasından içki, onun arkasından uyuşturucu.

Bugün adına sanat dünyası denilen gerçek sanatla uzaktan, yakından ilgisi olmayan o pislik, o iğrençlik, o mezbele içinde uyuşturucu almayan kaç kişi var? Onların hepsi aslında dünyaya bir melek gibi geldiler. Onlar, çocukluklarında bir gül yaprağı gibiydiler. Ama bir taraftan aile, bir taraftan okul, bir taraftan sosyal hayat onların o tertemiz, o gül gibi dünyalarını sararttı, soldurdu, kirletti. Sonra onları bu duruma soktu. Oysa hepimizin önünde ne güzel imkanlar vardı. Hep ışığa, nura, güzelliğe gidebilirdik. Ama bize aşılanan önyargılarla hep güzelliklere sırt çevirdik. Gazetelerle kirlendik, televizyonlarla kirlendik, sinemalarla kirlendik, modalarla kirlendik.

Bundan birkaç yıl önce Devlet Tiyatrosuna gitmiştim. Sahnede rol alan beş altı hanım mütemadiyen küfrediyorlar, argo konuşuyorlar, müstehcen espriler yapıyorlardı. Tiyatroda seyirci olarak kız lisesinin öğrencileri de bulunuyordu. O kadar üzüldüm ki o gece uyku uyuyamadım. Başrejisöre bir mektup yazdım, piyesten utandığımı, kız öğrenciler adına da kahrolduğumu anlattım. İki gün sonra bir cevap geldi, deniyordu ki “Verdiğin paraya üzülüyorsan gel biz sana başka bir tiyatronun biletini verelim.” Bu cevap da beni ağlatmıştı. “İşte böylece yitirdik kendimizi. 20. belki 40. yüzyılı bulduk. Siz hangi zamandasınız?” diyordu Fazıl Hüsnü Dağlarca. Olay bu. Artık temiz yaşayabilmek için, temiz ölebilmek için bir tek yol var, o da tasavvufun güzellikleri, teslimiyet, Hakka teslim olmak, bütün hayatı tek istisna olmadan insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşyasıyla, cemadatıyla Muhammedi bir aşkla kucaklayabilmek. Başka bir yol göremiyorum.
Sabri Tandoğan Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.