.
HEP BAŞKALARINA BAKAN KENDİNİ UNUTUYOR
Mektup-Cevap
Değerli büyüğüm,



Cevabınız için çok teşekkür ederim.İnşallah sevginize layık olurum.Sizlere çok sık yazamasam da emin olun sürekli sizin söylediklerinizi düşünüyor ve hayatımı her gün daha iyiye doğru götürmeye çalışıyor, sağlığınız ve iyiliğiniz için dua ediyorum.



Bugün beni çok etkileyen bir bilimsel makale okudum.Onu sizinle ve değerli dostlarımızla paylaşmak istedim.



Bilim adamları nesli tükenen deniz kaplumbağaları üzerinde çalışıyorlarmış.Deniz kaplumbağaları yumurtlama döneminde deniz kıyısındaki belli sahillere yüzlerce yumurta bırakıyorlar.Ancak bu yumurtadan çıkan kaplumbağaların büyük kısmı yumurtadan çıktıktan sonra ya kuşlara yada diğer yırtıcı hayvanlara yem oluyorlar.Sadece bir kaç kaplumbağa deniz kıyısına ulaşmayı başarabiliyor.Bilim adamları yumurtaların tam çıkma döneminde nöbet tutmuşlar ve yumurtalar çıkar çıkmaz kaplumbağaları diğer hayvanlara yem olmadan denize ulaştırmışlar.Tam kaplumbağaları kurtardıklarını düşünürken tümünün ölmeye başladıklarını görmüşler. Bunun nedenlerini araştırmışlar ve buldukları sonuç oldukça şaşırtıcıymış.



Kaplumbağalar deniz kıyısına güçlükle ulaşmaya çalışırken kendilerine denizde yaşama başlatacak gücü kazanıyorlarmış.Bu gücü kazanmadan denizdeki yaşamlarına geçince hepsi ölmeye başlamışlar.



Bu deney bizim için de çok ibret verici değil mi?

Bizim adına dert,sorun veya zorluk dediğimiz şeyler aslında bizlere hayatda yeni güçler kazandıran ilahi yardımlar değil mi?



Sevgi ve saygılarımı sunar, ellerinizden öperim.

Ersin Özdemir

Sayın Sabri Tandoğan Hz'nin cevaben yazdıkları :
******************************************************************

Sayın Ersin Özdemir,

26.5.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin mailindeki bilimsel makale fevkalde ilgi çekici, düşündürücü, ürpertici, ibret ve hikmet dolu. Öteden beri biz insanların doğa olaylarını yanlış yorumladığıız kanaatindeyim. Çocukluğumuzdan beri kedi nankördür diye duyarız. Hiç sanmıyorum. O hassas, o güzel, o çok zeki varlıkların nankör olacağını düşünemiyorum. Burada kedilere bir haksızlık yapılıyor. Asıl anlayışsız olan kediler değil, bizleriz. Kedi, rızkının Allah’dan geldiğini bilir, onun için sahibine yaltaklanmaz, yılışmaz. Kedi, ancak kendi istediği zaman kendini sevdirir. Biz, bu incelikleri bilemediğimiz için kendi egoist düşüncelerimize göre onları itham ediyoruz. Doğada akıl almayacak bir iş bölümü var, yardımlaşma var. Birbirini tamamlama var. Bunları da çoğumuz göremiyor, bu güzel niteliklere vahşi mücadele ismini veriyoruz. Hoş, birbirimizi anlayabiliyor muyuz? Bakın çevrenize küskünler, dargınlar, kırgınlar ordusu. Artık, sevgi, saygı, edep, incelik, zarafet bazı lügatlarda bile yer almayacak bu gidişle. Ne olur, ben ben diye mehter davulu gibi ses çıkarmasak, biraz mütevazi olsak, biraz edepli olsak, biraz hayret makamına yükselebilsek, önyargılarımızdan kurtulabilsek, birbirimizi itham etmekten vazgeçsek.

Dün gece Yunus’u okuyordum. Yunus, dedikodunun asıl zararının insanın kendini unutturması olduğunu söylüyor. Biz, hep başkalarıyla didişeceğimize ne olur şu toplumda asıl ıslah edilmesi gereken kimse benim diyebilsek, iyiye, güzele gidebilmek için Allah’dan yardım istesek daha iyi olmaz mı?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.