.
İNSANLARDAN POZİTİF (Olumlu) VEYA NEGATİF (Olumsuz) ELEKTRİK ALDIĞIMIZ DOĞRU MU?
BİZİ OLUMSUZ ETKİLEYEN İNSANLAR OLDUĞUNDA NASIL BİR TAVIR TAKINALIM?
Sabri Baba ile Sohbet
Muhterem Büyüğümüz, Sabri Baba'mıza soruyoruz:
-Efendim, sonradan dost olduğumuz ama ilk defa karşılaştığımızda çok uzun süredir tanıyormuş gibi hissettiğimiz insanlar oluyor, bunu nasıl izah edebiliriz?
Sabri Baba:
-Hayata bakış açıları aynı insanlar arasında iletişim çok kolay oluyor. Beklentileri aynı olan insanlar arasında ilk görüşte anlaşma oluyor, olmamışsa o öylece devam ediyor.
Bir gün yurtdışında otobüste gidiyordum, “Keşke,” dedim içimden “birisi bana yer verse.” O sırada hiç beklemediğim bir hanım “lütfen buyurun, siz oturun” dedi. Yine yurtdışında otelde kahvaltı ediyorduk. Çok güzel bir erik reçeli vardı masada. “Ah, keşke, burası bir pastane olsaydı da bir porsiyon daha söyleseydim.” Diye içimden geçirdim. Uzun sürmedi, dilini bilmediğimiz, otelin sahibi olan hanım yaklaştı, reverans yaparak selam verdi, eğildi ve masaya bir kase erik reçeli bıraktı.
Gülten Akın bir şiirinde: “Gönülce söyle bana, dilinden bilmem.” der. Önemli olan gönül diliyle anlaşabilmek.
-Efendim, bazı insanları ilk bakışta çok itici de bulabiliyoruz, bu da benzer bir durum herhalde?
Sabri Baba:
-İnsan karşısındaki insandaki negatifliği hemen algılıyor. İnsanların etraflarına yaydığı bir elektriği vardır. Elektriği birbirine uyan insanlar birbirlerinden hoşlanırlar. İnsan, o elektriği algılar, hisseder.
- Efendim, insanın enerjisi pozitif veya negatif olarak doğuştan belli midir?
Sabri Baba:
- Yavrum bir pilin iki ucu var. İnsan da öyle, pozitif yönü (manevi) de var, negatif (maddi yönü: zina, içki, kumar) yönü de var. Şahıslar da toplumdan aldığı etkilerle ya pozitife meylediyor, ya da negatife meylediyor. Ama bugün toplumda negatif yön hakim. Artık çoğu olaylar negatif insanların isteğine göre cereyan ediyor.
-Efendim, siz bir yerde otururken arkada nasıl birisi olduğunu hissediyorsunuz, nasıl oluyor?
Sabri Baba:
- Onlardan çıkan elektriği hissediyorum. Seslerini duyarsam haklarında objektif yargılarda bulunabiliyorum.
- Bir insan hakkında fiziki olarak görmeden de karar verilebilir o zaman?
Sabri Baba:
-Gayet tabi. Bazan kullandığı bir kelime, o kelimeyi kullanış şekli o kimse hakkında fikir vermeye yeter.
- Efendim siz çok farklı inanç ve düşünceden insanlarla dostluk kurmuş, sohbet etmişsiniz. Farklı görüş ve düşüncedeki insanlarla nasıl hep iyi anlaşabildiniz?
Sabri Baba:
- Annem bana “Oğlum, Allah’ın ve Peygamberin inan dediklerinden başka hiçbir şeye inanma” demişti. Ben ateistle de, komünistle de, budistle de dostluk yaptım ama inandıklarımdan da ödün vermedim.
Negatif insanların üzerine gitmekle hiçbir şey elde edemeyiz. Adamın içi zaten yaralı, bir de biz üstüne gidersek hep çıldırtırız.
- Siz farklı ortamlarda bulunmaya, oralarda gözlemler yapmaya, olayları ve insanları incelemeye hep çok önem vermişsiniz, hatta bunu bir aşk haline getirmişsiniz?
Sabri Baba:
- Biz her insandan, her ortamdan bir şeyler öğrenmeye çalışacağız. Bir erkek adam her tür insanı tanıyacak, usulü dairesinde farklı farklı ortamlarda bulunacak, orlardaki insanları gözlemleyecek ki sonra gerçek iyinin değerini lâyıkıyla takdir edebilsin.
- Efendim, çok yapışkan davranan, boşuna zamanınızı alan insanlar olduğunda kırıcı olmadan onları uzaklaştırmak için ne yapardınız?
Sabri Baba:
- Yavrum, özellikle böyle hanımlar manevi konulardan hiç hoşlanmazlar. Onlara birkaç Ayet, birkaç Hadis okursan hemen uzaklaşırlar. Birgün Rana Hanım’la trende seyahat ediyorduk. Karşımıza bir başka adam daha geldi, oturdu. Rana Hanım adamdan çok rahatsız oldu, kulağıma eğilerek “Sabri,” dedi, “bu adamı uzaklaştırsan, ben çok rahatsız oldum.” Düşündüm, ne yapabilirim diye. Hemen aklıma geldi. Rana Hanım her zaman çantasında Abdülkadir Geylani Hazretleri’nin Fütuh-ul Gayb adlı eserini taşırdı. “Rana,” dedim, “şimdi o kitabı çıkar ve bana yüksek sesle okumaya başla. “ Biraz sonra adam pılısını pırtısını toplayıp kalktı gitti. Biz trenden inene kadar da ortada gözükmedi.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.