Sayın Esra Hanım,

5.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, insanoğlu baştan sona sırlarla, bilinmeyenlerle dolu bir varlık. Kimbilir belki de en güzelini Atilla İlhan söylemiş

“Anladım imkansız şey, bir insanın bir başka insanı anlaması”

En fazla anladığımızı sandığımız bir insanın , ölesiye sevip saydığımız bir kimsenin bir gün öyle bir davranışına şahit oluyoruz ki insanın nutku tutuluyor, ne söyleyeceğini bilemiyor. Ne kendimizi, ne karşımızdakileri tam olarak anlayamıyoruz. Bazan karşımızdaki insanlar öylesine katı davranıyorlar ki onları ölesiye, çıldırasıya bile sevdiğinizi söyleyemiyorsunuz. Sizden öyle uzaklaşıyorlar ki kalbiniz dolduran duygular kalbinizde kalıyor. Edeple, sevgiyle, saygıyla uzattığınız eller bomboş, havada kalıyor. Ne söylenebilir, ne denebilir? Sadece

“Ve birer kalp bıraktılar bize kırık

Ömrümüzce gözyaşı döktürecek”

deyip boyun büküyorsunuz. Gözyaşlarınızı içinize akıtıyorsunuz. Çünkü artık çevrenizde onu anlayacak, paylaşacak kimseniz yok ki.

“Neden sonra farkına varıyorsun

Etrafındaki korkunç ıssızlığın

Yar olsun, dost olsun ne arıyorsun

Adresi belli mi vefasızlığın

Aşk, dostluk, hepsi dökülür yapraklar

Çıplak bir ağaç, durgun suda aksi

Yalnızlık dediğin hayatta başlar

Kabir boyu devam etmek için”...

Kıymetli yavrum, birtakım kelime oyunlarıyla kendimizi aldatmayalım. Birbirimizi aldatmayalım. Hepimiz yalnızız, hepimiz mustaribiz, hepimiz hayattan o kadar darbeler yedik ki artık kimseye bir söz söyleyecek  halimiz de yok. Yapılacak iş kalan ömrümüzü imkan nispetinde dürüst, temiz geçirmek. Ve aziz hocam rahmetli doktor, operatör Münir Derman’ın şu sözünü her gün hatırlamak:

“Şimdiki zamanda insanın hakiki dostu Allah’la aynı sayıdadır”

Müsterih uyu aziz hocam, şimdi o yalnızlık hapishanesinin anahtarları bizim elimizde.

“Aşktı bizdeki, onlardaki mantık

Onlardan yana çıktı kahpe felek

Ve birer kalp bıraktılar bize kırık

Ömrümüzce gözyaşı döktürecek”

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :