Sayın Esra Hanım,

5.7.2007 tarihli mailiniz aldım.

Kıymetli yavrum, gösterdiğin sıcak, yakın ve samimi duyguya çok teşekkür ederim. Hayat böyle yavrum. Seni sevenler de olacak, sevmeyenler de. Bu hayatın doğal kanunu. Hepimiz için aynı olay geçerli. Çok küçük yaşımdan itibaren kendimi insanların hizmetine verdim. Üç dört yaşında sokakta oynarken bir arkadaşımıza çarşıdan birşey aldırmak için annesi çağırırdı. Bazı arkadaşlar bir türlü oyunu bırakamazlar, annelerinin çağrısını duymazlıktan gelirlerdi. Ben derhal oyunu bırakır sesin geldiği yere gider, "Buyurun teyzeciğim, ne isterseniz ben alıyım" derdim. Ömür boyu böyle devam etti. Kaç kere ateşler içinde yatarken ölümü göze alıp benimle görüşmek isteyenlere gittim. Olanca gücümle onlara faydalı olmaya çalıştım. Ama ne hikmetse bazı kimseler izahını yapamadığım bir nedenle beni kırmaktan, incitmekten, hırpalamaktan, ağlatmaktan sadistçe zevk alıyorlar. Şu son yılda özellikle eşimin vefatından sonra beni o kadar üzenler, hırpalayanlar oldu ki bilmiyorum, yarın Allah’ın huzuruna çıktıkları zaman bunun hesabını nasıl verecekler. Onlar adına ben üzülüyorum. Onların affı için Allah’a dua ediyorum. Çünkü Peygamberimiz öyle yapmıştı. Çünkü benim Peygamberim sevginin, saygının, affın, edebin, inceliğin en güzel örneğiydi. Ben de O’nun yolunda yürümek istiyorum. O’nu kendime örnek alıyorum...

İşte böyle yavrum, parolamız herşeye rağmen yine sevgi, yine sevgi, yine sevgi...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :