Sayın Mevlüt Bey,

7.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, benim bir kişiye bağlı kalan sevgilerden hicap kelimesini kullanışım ar manasında değil sadece örtü manasında. Yani bir kişide başlayan sevgi büyüyüp, büyüyüp, tekrar büyüyüp yücelip evrensel sevgiye dönüşmezse o zaman o sevgi güzellikleri örten, saklayan, gizleyen egoist bir sevgi olarak kalıyor. Giderek put haline geliyor. Benim işaret etmek istediğim buydu. İkinci kez evlenmeniz konusunda birşey diyemem. Bu sizin karar vereceğiniz çok özel bir durum. Biraz da karşınıza çıkacak insana bağlı. Bugün ne yazık ki belli bir düzeye gelmiş beraber bir güzelliğin yaşanacağı insanlar gittikçe azalıyor. Tabi karar sizin olacak. Dışardan kimse birşey diyemez. Önemli olan şeklen evlenmek değil, ruhen bağlanmak. O insanın varlığından, birlikteliğinden ilahi bir haz duyabilmek. Hep onunla beraber olmayı istemek, biraz uzaklaşınca onu özlemek. Bu şekilde son nefese kadar el ele,diz dize, gönül gönüle olmak. Yoksa sadece biraraya gelmek ne ifade eder? Rabia Hatun, bir şiirinde

“Men ta senin yanında dahi hasretem sana” diyordu.

Mesele burada. Böyle olmadıktan sonra ne kıymeti kalıyor. Biz, sadece kendi kendimizi aldatmış olmuyor muyuz? Sevmek hayatın en büyük, en güzel, en muhteşem bir olayı. Sevgi, insanı Allah’a ulaştıran bir bağ. Ben olaya böyle bakıyorum. Ben “sevmek devam eden e güzel huyum” diyorum. “Aşk gelicek, cümle eksikler biter” diyorum. “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :