Sayın Ayşe Hanım,

8.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, demin okuduğum ve heyacanla sarsıldığım Özden Hanım’ın mailinden sonra lütfedip gönderdiğin mail de beni yine güzellikler ve düşünceler alemine götürdü. Ne kadar güzel yazmışsın. Senin mailinin de çıktısını alacağım, ve kısmet olursa hergün okuyacağım. Ne kadar güzel yazmışsın. Ve kuşlardaki edebi, inceliği, paylaşmanın güzelliğine ulaşmalarını ne güzel belirtmişsin. Allah razı olsun. Senelerce, senelerce evveldi. Bir ziyarete gitmiştim. Evin iki çocuğu vardı. Paylaşmayı öğrensinler diye bir büyük çukulata götürmüştüm. Çocuklardan biri sokakta oynuyordu. Elimdeki çukulatayı evdeki çocuğa uzattım ve “Yavrum, bunu kardeşinle paylaş, beraber yeyin” dedim. Anne, bu sözümden rahatsız olmuş gibi “Aman yavrum acele et, kardeşin gelmeden bitir” dedi. O kadar şaşırmıştım, o kadar hayret etmiştim ki aradan yıllar geçti o anı unutamadım. Ama kuşlar öyle yapmıyorlar. Bir rızık bulunca diğer kuşlara haber veriyorlar. Bu ne güzel bir olay.

Efendim, güzel maillerinizi daha sık beklediğimizi söylesek nasıl karşılarsınız? Onları özlemle bekleyeceğiz.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :