Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

13.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailini okuyunca ne düşündüm biliyor musun? Keşke imkan olsa da yeryüzündeki yedi milyar insan kardeşimize tek istisna olmadan ayrı ayrı gönderebilsem. Değerli yavrum, benim için dua et, son nefesime kadar o Terzi Baba hikayesini unutmayayım. Öyle muhteşem bir anektod ki sanki dünya kurulduğundan bu yana yeryüzündeki bütün kültürlerin, bütün güzelliklerin özeti bu hikayede anlatılmış. Okurken öyle heyecanlandım ki gözlerim doldu. O yalın ifade, o sadelik, o zarafet içinde bütün güzellikler insanlık alemine sunuluyor. Tevazu, edep, saygı, sevgi, sabır, şükür, kanaat. Rahmetli Sait Faik’in tabiriyle “Bütün lüzumlar ve lazımlar”... Aslında kapı kapı dolaşıp mürşit arayanlar şu hikayeyi okusalar... Bu kendilerine yetmez mi? Ah, onlara bir anlatabilsek “Kapı kapı dolaşma, muradlar sendedir”. Biz, Fenerimiz cebimizde unutmuş, karanlıkta yol almaya çalışan kimseler gibiyiz. İnan yavrum, bütün gerçekler bütün güzellikler önümüze serilmiş. Biraz ilgi, biraz dikkat önümüzü ışıtabilir, aydınlatabilir. Ne olur, hayatımızda bir gün olsun adına nefs denen, ego denen, benlik denen o ifriti bir kenara koyabilsek de hayata ve insanlara yaşamaya, varoluşa bir gün bakabilsek...

Hazret-i Ali ne güzel buyurmuş: “İlim bir nokta idi, onu cahiller teksir etti”. Zavallı insanlar, evleri kitap dolu, çekmeceleri diploma dolu ama sevgiden, saygıdan, incelikten, edep ve tevazudan, hizmet aşkından sabır, şükür ve kanaatten o kadar uzak yaşıyorlar ki hikayedeki gibi kendi odunlarını koltuklarında kendileri götürüyorlar. Hikayeyi bilirsiniz. Bir gün bir kimse Muhyittin Arabi Hazretlerine der ki “Cehennemde kazanların altında yanan odunlar hangi depoda muhafaza ediliyor” Hazret der ki “Bana müsaade et, cehennme bir gidip geleyim, gördüklerimi sana anlatırım”. Aradan zaman geçer. Adam Muhyittin Arabi Hazretlerini görür, depoyu gördünüz mü der? Hazret gülerek cevap verir “Yavrum, cehenneme gittim ama depo filan görmedim. İnsanlar kendi odunlarını koltuklarının altında kendileri götürüyorlar”.

Kıymetli yavrum, Allah bize de, yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize de akıl, idrak versin. “Odun hamalı” olmaktan bizi kurtarsın.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :