Merhaba Sevgili Babacığım ;

Sizin ve tüm site mensublarının Regaib kandilini kutlarım.Yanınızda değilim ama manen mübarek ellerinizden öpüyor,dualarınızı bekliyoruz.

Bugün bir maile verdiğiniz cevapta babaannenizden   bahsetmişsiniz.Benimde aklıma canım anneannem geldi.Sizin babaannenize o kadar benziyor ki,müsaadenizle bu mübarek kandil günü onu yad etmek istiyorum.

Anneannem ince yapılı,yaşına rağmen çok çevik olan bir bedene sahipti.Okuma,yazması yoktu.Teyzemlere ait bir apartmanın giriş katında,tek başına otururdu.Kimselere yük olmak istemezdi ve oturduğu evin kirasını dedemden kalan az bir emekli maaşıyla teyzemlere verirdi.Onlar anneanneme çok hürmet ederlerdi,"Sen bizim başımızın tacısın,annemizsin,hiç kira alınır mı?" deselerde anneannem evladıda olsa kimseye minnet etmezdi.Onlarda mecburen alır,hayrına fukaraya dağıtırlardı.Üzerine güneş doğmazdı,namazını kılar,tesbihatını aksatmazdı.Çok temizdi,bütün işlerini erkenden hallederdi.Evinin temizliğini yapar,çamaşırlarını yıkardı.Kendi işini hastalığına,yaşlılığına rağmen kendisi yapardı.Mis gibi kokardı evide kendiside.Mütemadiyen,belirli bir sabah vaktinde bir sürü kuş penceresine gelirdi,anneannem onları hep beslerdi.

Bizi her cumartesi,okullar tatil iken annem,anneanneme götürürdü.Diğer teyzelerimin çocukları,dayımın çocuklarıda gelirdi.Anneannem bizi bir kralı karşılar gibi,saygıyla,edeple karşılardı.Biz içeri girene kadar kapıda bekler,sonra kapıyı kapatırdı.Bizden önce içeriye geçmezdi.Küçücük çocuklardık ama biz geldiğimiz zaman hep ayağa kalkardı,bize tazimde bulunurdu."Rahatsız olma,otur" dediklerinde "Hiç öyle şey olur mu?" diyerek onları sustururdu.Apartmana ait küçük bir bahçe avlu vardı.orada oynardık.Anneannem yorulduğumuzu anlar pencereden bize su taşırdı.Biz "Anneanne sen yorulma,biz alırız" desek te "Yavrum zaten burada oturup sizi seyrediyorum,musluk yanıbaşımda,yorulmuyorum" derdi.Bizim onca gürültümüze,bahçeden evine girip çıkmamıza hiç ses çıkarmazdı."Gürültüden rahatsız olmuyor musun?" diye soranlara,"Onlar çocuk,elbette oynayacaklar,sakın sıkmayın çocukları,kızmayın" derdi.

Evine her yaştan insan gelirdi,anneannemi sevmeyen bir tek kişi görmedim.Ona dertlerini anlatır,deva alıp giderlerdi.Anneannem onlara elinde kalmışsa maddi,değilse manevi olarak hep yardım ederdi.Bir de kadrolu misafirleri vardı.Onlar her gün gelirlerdi.Yaşlı teyzeler,nur yüzlü nineler yalnızlıklarını anneannemle paylaşırlardı.Çok az yerdi,günde bir kase yoğurt,minicik bir tabakta biraz yemek,fazla yemezdi.Çoğu zaman onları bile yemez,gelen misafirlerine ikram ederdi."Sen yedin mi?" diye sorduklarında öyle içten,öyle sıcak bir cevap verirdi ki karşısında ki kim olursa olsun yediğine inandırırdı.

Ben ağzından bir tek dahi lüzumsuz söz çıktığına şahit olmadım.Sürekli şükrederdi,halinden şikayet edenlere hep güzel güzel hareketlerle,sözlerle şükrü aşılardı.Hiç bir zaman gereksiz uyarılarda bulunmazdı.Şunları şunları yapın,demezdi.Ne zaman ki biz hata yaptık,o işin yanlışlığını yaptığımız anda bizi güzellikle ikaz ederdi.Biz de onu bir daha yapmazdık ve bu yöntemle çok etkili olurdu,hiç kimse "Banane senin hasihatletinden" deyip omuz silkmezdi,seve seve uygulardı. Ağzı sürekli dualıydı.Hep tesbihatıyla meşgul olur yada ellerini dizlerinin üzerine koyup,mütevazi bir şekilde dualar mırıldanırdı.

Bir işi yarım bırakıp,başka bir işe geçilmesine kızardı.Ben bir keresinde bir işle meşguldüm ve "Anneanne yoruldum,bu kadar yeter gidip oynayacağım" dediğimde bana tatlı sert çıkışıp, "Otur,önündeki işi tamamla,sonra gidip oynarsın" diyerek çok önemli bir ders vermişti.Beni çok severdi.Benimle hep sohbet ederdi.Bir çocukla sohbet etmesini garipseyenler olunca,benim kalbim kırılmasın diye onlara "O benim arkadaşım,dert oratığım" der ve beni önemli bir kişiymişim gibi taltif ederdi.

Hiç kendi nefsi hesabına yaşamadı,başkalarının gözyaşına ortak oldu.Hep kimselere muhtaç olmamak,ayakta ölmek ve bir an önce Ulu Allah'ına kavuşmak isterdi,öyle de oldu.Pamuklar gibi,nurlar içinde mana alemine göç etti.

Allah nur içinde yatırsın.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :