Sevgi ve Saygılarımı sunarım Hocam ;

Müsaadenizle yine bir sorum olacak. İnsan araştırıp,tefekkür edince,aslında hiçbir şeyin sahibi olmadığının farkına varıyor. Ben insanların hep fiziki, kimyasal, biyolojik bileşkelerle süren bir kaos düzeninden, bir aysbergin su yüzeyinde sivrilmesi gibi,hayat suyunuda, en etkili görüntü olarak sivrildiğini düşünürüm.

Dünyanın, 2/3'ü sularla kaplı ve üzerinde dolaştığımız kara parçası kağıt gibi incecik. Evrende hakim olan uzaklıkları aklımız kavrayamıyor keza var olan büyüklükleri, sürati idrak edemiyoruz. Dünyamız gövdesine göre muazzam bir hızla yol alıyor,farketmiyoruz bile.Tabiata hakim olamıyoruz,kendi bedenimize hakim değiliz.Her gün trilyonlarca reaksiyon oluyor vücudumuzda,ama hiç bir suretle dahlimiz yok.

Televizyondan seyretmiştim.Bütün üst düzey bürokratların, bakanların,yani birilerinin tabiriyle "önemli" zevatın bulunduğu bir toplantıda,insanlar yüzlerine,gözlerine konan sinekleri kovmak için çaba sarfediyorlardı.Mesela o sineğin o kadar "önemli" bir toplantıda olmasını bile engelleyemiyoruz.

Evimiz,ilmimiz,bedeni özelliklerimiz hatta aklımız,zekamız hiçbiri bizim değil.Mesela benim görüntüm güzeldir,insanlar bu yönde iltifatta bulunduklarında bunu çok sahiplenmişimdir. Ama artık kendi kendime şunu tekrarlarım :"Musavvir olan Allah ne yücedir."

Hocam herşeyde Esma-ül Hüsna'mı hakimdir ve biz her an daha iyiye daha güzele gitmeye çalışırken ister istemez bu esmalarla mı hayat bakmış oluyoruz? Aslında esma konusunu pek bilmediğim için biraz karıştırmış ta olabilirim.

Hürmetle, sevgiyle, saygıyla ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :