Sayın Nermin Yılmaz,

26.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir şiir kadar güzel mailin bana yine o güzel, o unutulmaz günü hatırlattı. O gün ne çok tecelliye şahit olmuştuk. O gün ne güzel, ne müstesna, ne olağanüstü bir gündü. Benim gençlik yıllarımda Ankara radyosunda çok tutulan, çok sevilen bir program vardı. İsmi “Unutulmayan Hatıralar” dı. Programın ismi bile beni alır, ufukların ötesine götürürdü. O Eyüp Sultan’da geçirdiğimiz o gün öyle unutulmayan hatıralaarla doluydu. Ankara’da sık sık o günü hatırlıyorum, mutlu oluyorum, içim huzurla doluyor. Hele Ümmi Sinan Hazretlerini ziyaretimiz. Ziyaretten sonra Ümmi Sinan Hazretlerinin torunu olan o asil, o kibar, o zarif hanımefendiyi görüşümüz. Rahmetli Rana’dan sonra ikinci tereddüdümü yaşadım, acaba bu kimse bir melek miydi, bir insan mıydı? “Herhalde” dedim “o da Rana gibi insan suretinde görünen bir melek”. Sanırım o güzel anıyı hiç ama hiç unutmayacağım inşallah.

Allah’ım, adına yeryüzü denilen şu cennette ne güzel insanlar yaşıyor. Onlar yaşadığımız hayata renk veriyorlar, ışık veriyorlar, nur katıyorlar. Onların bir kısmını bize gösterdiği için Allah’a ne kadar şükretsek azdır.

Allah’ım, bizlere de, o güzel insanların izinden gitmeyi, yolunda yürümeyi nasip et. Hele Mehmet Doğramacı, Berrin Hanım, Ülkü Hanım’la geçen o güzel, o harikulade gece. O geceyi unutmak mümkün mü? Mehmet Doğramacı, müstesna zekası, erşimez kültürüyle ne güzel sorular soruyor, sohbetin unutulmazlığını sağlıyordu. Bana o güzel zamanları hatırlattığın için sana çok teşekkür ederim. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :