Sayın Hamdiye Uzun,
29.7.2007 tarihli mailinizi aldım.
Efendim, eğer benim maillere verdiğim cevapları baştan itibaren okuyorsanız benim dünya ahiret ayrımına pek taraftar olmadığımı anlamışsınızdır. Benim nazarımda dünya ahiret ayrımı, tevhit anlayışına biraz aykırı düşüyor. Madem ki her zerreden zikreden Allah’tır, madem ki Allah’ın olmadığı hiçbir mekan, hiçbir zaman yoktur, o halde bu ayrılık niçin? Madem ki “Varolan Haktır, gayrısı yoktur” o zaman bu ayrımlar bana yapay geliyor. Bir insan sabahleyin görevinin başına giderken de bir ev hanımı ev işlerini yaparken de ibadet halindedir. Allah’la beraberdir. İnsanlar böyle ayrılıklara gittikleri için kendi huzursuzluklarını kendileri yaratıyorlar. Hayatımın hiçbir bölümünde böyle ayrılıklara gitmedim. Otobüste giderken ağaçlara, çiçeklere, bulutlara bakmak da bir ibadettir. Bir pazarda evinin ihtiyaçlarını almak da bir ibadettir. Yeter ki nefsani arzular peşinde olmayalım. Allah’la beraber olalım. O zaman zaten dünya hayatı da bir cennetten başka nedir? Ben böyle düşünüyorum, böyle algılıyorum ve böyle yaşıyorum. Dileyen kabul eder, dileyen reddeder, onların bileceği iş. Biz bir cennette yaşıyoruz, ne yazık ki çok insan nefislerine yakalarını kaptırmışlar, haldır huldur bir hayat yaşıyorlar. Bunun için de hayatlarında mutlu olamıyorlar, başarılı olamıyorlar, sevmiyorlar, sevilmiyorlar. Ancak Allah yolunda olanlar sever ve sevilirler. Söyleyeceklerim bu kadar.
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :