Geçenlerde bir derneğin düzenlediği kermese katıldık. Şehir dışında, çölün içinde inşa edilmiş bir futbol sahasında masalar hazırlanmıştı. El yapımı ürünler satışa sunulmuştu. Bunların yanı sıra ikinci el eşyalar da vardı. Sabahın erken saatleri, yavaş yavaş davetliler ve haberdar olanlar gelmeye başladı. İlgilenenler daha çok Avrupa ve Amerikalılar. Böyle açık marketler ve satışlar onların kültüründe yaygın, o yüzden epey ilgi gösteriyorlar. Hatta yılda birkaç kez eski eşya satışı da yapılıyor. Car Sale diye ilanlar veriliyor, herkes birer yer (masa) kiralıyor evinde ne kadar kullanmadığı eşya varsa getirip satıyor, Bu satışlar öyle kalabalık oluyor ki gördüğümde inanamamıştım. İnsanlar giysiden mutfak eşyasına, oyuncaktan kitaba kadar her şeyleri getirip satıyorlar, Satanlar memnun evlerindeki fazlalıklardan kurtuluyor. Alanlar memnun çok ucuza işlerini görecek eşya sahibi oluyorlar. Kimse gocunmuyor başkasının eskisini aldım diye… Büyük bir geri dönüşüm söz konusu. Bakıyorsunuz satanlar da alanlar da varlıklı insanlar. Çoğunun altlarında 4x4 cipler var. Çekmişler ciplerini sahaya, açmışlar bagaj kapaklarını satıyorlar eşyalarını. Çoluk çocuk oradalar. Bu onların kültürlerinde var. Kimseyi küçümsemiyorlar. Bakıyorum gerçekten varlıklı görünümlü bir bayan çocuk eşyaları satan bir ailenin önünde bebek arabası, bebek koltuğu gibi eşyalara bakıyor doğacak çocuğu için. Az sonra arabasını yanaştırıp dolduruyor hepsini. Muhtemelen bir iki yıl kullanıp o da bir ikinci el markette satacaktır onları. Bizim için pek alışılmadık bir şey ama Amerikalı, Avrupalı kendi kültürünü yaşamaya devam ediyor buralarda da.

İlk kez İngiltere de görmüştüm yıllar önce derneklere ait ikinci el giysi satan yerler vardı. Herkes artık kullanmak istemediği eşyasını oralara bağışlar ya da satardı. Onlar da temizler, ütüler, yıkar askılara asıp tekrar satışa sunarlardı. Pek çok insanın hem kıyafet hem de diğer eşyalar için önce bu dükkânlara gittiğini görünce şaşırmıştım. Bunlar çok yoksul paraları yok, böyle alışveriş yapıyorlar diye düşünmüştüm. Aslında bir alışkanlıktı bu. Hiç bir şey ziyan olmuyordu böylece. Geri dönüşüm devam ediyordu. Zaten normal vatandaşın evinde öyle çok takım takım koltuklar, vitrinler, mobilyalar da yoktu. Her şey kullanılacak kadar, gerektiği kadar alınıyordu. Elektronik eşya herkeste vardı ama mobilyanın eskisi makbuldü. Bu annemden kalma koltuk, bu dedemden kalma sandalye, bu babamın dolabı diyerek mutlulukla eski eşyaların üzerinde oturuyorlardı. Biz alışmışız hep takım takım eşyalara da, çok tuhaf gelmişti…

Burada ben de kızlara bir masa ayırttım geçen sene, ikinci el satışlardan. Okullar yeni kapanmıştı, sırf çocuk ve okul eşyaları içindi bu satış. Kızlar evde ne kadar artık kullanmak istemedikleri oyuncak, çanta, giysi ve bazı okul kitapları varsa toplayıp götürdüler, masalarını yerleştirip çoğunu sattılar. Kazandıkları para ile de yine aynı markette istedikleri ve lazım olan başka şeyler aldılar. Hatta üzerine biraz da harçlık kalmıştı ellerinde. Bütün gün hem eğlendiler, hem öğrendiler, hem de para kazanmanın zevkini tattılar. Artan paraları ise öyle değerliydi ki aylarca harcayamadılar. Çünkü kendi emekleri vardı onun üzerinde…

Düşünüyorum da bazen israfın boyutları öyle büyük oluyor ki… Kendimizi nasıl terbiye edeceğiz bilmiyorum. Bizim ülkemizde de burada da… Gözlerimizi güzel örneklere çevirmeliyiz diyorum…

Saygı ve hürmetle ellerinizden öpüyorum.

Özden ÇİÇEK
Creative Wood Painting Lady
Dubai
www.ozdencicek.com

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :