Sayın Özden Çiçek,
15 Mart 2006 tarihli mailinizi aldım. Sizin yeni bir mailinize kavuşmanın güzelliğini, heyecanını yaşadım. Ben sizin maillerinizde Türkçe'nin güzelliğini, akıcılığını görüyorum. Türkçe ne kadar güzel bir dil. Yıllarca önce bir arkadaşım anlatmıştı. "Paris'teydik" diyor. "Şanzelize'de bir kafede oturmuş arkadaşlarımla çaylarımızı yudumluyorduk. Bir husus dikkatimizi çekti. Karşı masada oturan yaşlıca bir hanım son derece dikkatle, saygıyla bizi dinliyordu. Biraz da hayret etmiştik. Bir anlam verememiştik. Biraz sonra çayını aldı, bizim masamıza geldi, çok güzel bir Fransızca ile 'Beyler' dedi, 'çayımı sizin masanızda içebilir miyim?' 'Buyurun' dedik ama doğrusu hayretimiz daha çok artmıştı. Yaşlı hanım bakışlarımızdan durumu sezdi ve gelişinin nedenini şöyle anlattı: 'Ben' dedi, 'Paris Üniversitesinde Yabancı Diller Profesörüyüm. Yedi dili ana dilim gibi konuşuyorum. Demin konuşmalarınız kulağıma çalındı. Dinledim. Hayran oldum. Hangi dili konuşuyosunuz bilmiyorum ama o güzellik, o akıcılık, o şiiriyet beni sarhoş etti. Lütfen hangi dili konuştuğunuzu bana söyler misiniz? Ben o dil üzerinde etütler yapmak istiyorum.' "

Efendim, sizin diliniz de öyle. Sizin maillerinizi okuyan bir çok kimse bunu özelikle belirtiyor. Sizi seviyoruz, sizinle iftihar ediyoruz. Bütün günleriniz renkle, ışıkla dolsun. Selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanı ile...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :