Değerli Büyüğüm,

    Hürmetle ellerinizden öpüyorum. Bütün Gönül dostlarını da saygı ve sevgiyle selamlıyorum.

    Okumaya doyamadığım, her okuduğumda sanki yeni doğarcasına hayatı yeniden tanımaya başladığım,  yüreğimde tüm yaratılmışlara karşı sevgi,  saygı oluşturan,  sanki her kelimesi ile Yaratanın verdiği sonsuz nimetlerin şükrünü oluşturan ‘’Gönül Sohbetleri’’ni okurken, Sayın  Sabri Tandoğan Hazretlerinin Sevgili Yunus Emre’den bahseden ‘…O halkına insanına hor bakmamış, onların içerindeki gizli güzelliklerin, ürpertici ulviliklerin tezahür edebilmesi için ortam hazırlamıştır’’ sözünü okuduğumda;  yaşadığım ve hala hatırladıkça beni hayret ve hayranlık içerisinde bırakan bir olayı hatırlattı..Müsaadenizle bu olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.

          Tokat ilinin Yeşil şirin güzel ilçesi Niksar’a gitmiştim. Ziyaret ettiğim bir petrol İstasyonunda bulunanlar bana biliyor musun? Geçen ay burada bir olay oldu.

Diyerek olayı heyecanla anlatmaya başladılar... Petrol ofisinde görevli bulunan iki kişi gelen arkadaşları ile sohbet ederken akaryakıt tanklarının bulunduğu depodan bir gaz kokusu alırlar. Görevlilerden birisi ‘ben bir depoya bakayım.’ Der ve depoya gider. Depoya girdiğinde kesif halde bulunan akaryakıt buharının etkisiyle ortamda eksilen hava (oksijen) eksikliğinden dolayı bayılır. Diğer görevli arkadaşının gelmemesi üzerine depoya gider o da aynı şekilde bayılır. Misafir olan arkadaşları da onları merak ederek depoya gittiğinde aynı sonuca maruz kalır…..Petrol ofisine gelen diğer ilgililer durumu öğrenirler ve itfaiye ve 112 ‘ye haber verirler.  Ancak gelen itfaiye ve 112 ‘ye ait elemanlar kendilerinin oksijen tüpleri olmadığını depodakileri kurtarmak için depoya girdiklerinde ise aynı sonuca maruz kalacaklarını söyleyerek depoya girmekten imtina ederler. Herkes çaresizlik içerisinde ne yapacağını bilmez bir şekilde beklerken, yörede meczup olarak tanınan, kimsenin önemsemediği bir kişi gelir. Israrla bana bir hortum bulun der. Önce önemsemezler ama çaresizlikten dolayı bir de onun dediği yapalım diyerek bir horum bulurlar. Meczup hortumu ikiye ayırır. Orada bulunan traktörün arka tekerlerinin  hava dolum ağzına hortumun birer ucunu geçirir diğer uçlarını ise deponun içerisine uzatır. Tekerdeki yüksek basınçtaki havanın depoya girmesi ile ortamdaki oksijen artar. Ve yavaş yavaş bayılan ve ölüme terk edilen üç kişi kendine gelir. İlgililerin de müdahalesiyle hastaneye kaldırılır ve gerekli tedavileri yapılır.

        Bu olayı paylaştığım bu konuda uzman olan kişiler ve Üniversite hocaları böyle bir olayda bu tür bir çözümün aklılarına gelemeyeceğini hayret ve hayranlıkla  ifade etmişlerdir.

      Bu olay bana Sevgili Yunus’un baktığı gibi her kesin çok ama çok önemli olduğunu, kimde ne olduğunun  gönül gözüyle bakmayan bir göz tarafından fark edilemeyeceğini,Yüce Yaratanın  hiç kimseyi ama hiç kimseyi boşa yaratmadığını herkesin dünyaya bir nedenle geldiğini düşündürdü.

       Efendim, sizin  de bizim dünyadaki  rolümüzde, her olay ve kişiyi ayırmadan aynı dikkat ve özenle bakmamız noktasındaki sarf ettiğiniz,   tarif edilmez sabrınızdan dolayı  Sizden Allah sonsuz razı olsun. Bizleri, Allah size layık etsin…Amin

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :