Sayın Vahap Bey,

30.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, yazdığınız olay insanı sade düşündürecek değil aynı zamanda ürpertecek, titretecek olağanüstü bir durum. Yunus ne güzel söylüyor.

“Tehi görme kimesneyi

Hiç kimesne tehi değil”

Herkesin meczup bildiği bir kimse geliyor, ve çok basit bir yöntemle kaç kişinin hayatını kurtarıyor. Profesörler bile “biz bunu akledemezdik, düşünemezdik” diyorlar. Bu olay üzerinde sadece bizlerin değil yeryüzündeki bütün insanların durup düşünmeleri lazım. İnsanoğlunda ne büyük cevherler var. İş onu bu bataklıktan çekip kurtarmak. Adına nefs denilen öyle bir ifrit var ki insanoğlu yücelikler aleminde dolaşmak için yaratılmışken nefs onu alıyor, esfel-i safiline sürüklüyor. Ne kadar acı bir olay. Hepimizin yapacağı bir görev var. Hepimiz adına yeryüzü denilen şu sonsuz güzelliklerle dolu cennet mekana gönderildik. İnsanoğlu sadece çiçekleri, kelebekleri, gökteki yıldızları, dağları, denizleri ve kendini inceleyebilse. Onlara nefs gözüyle değil arınmış, temizlenmiş, yunmuş, yıkanmış bir gönülle bakabilse o zaman her zerrede Hakkın tecellisini görür. Yunus Emre gibi

“Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır”

der. Ne yazık ki günümüz insanlarının pekçoğu gaflet, delalet ve kendi kendilerine ihanet içindeler. Hayret duygusunu unutmuş gibiler. Artık ürperemiyorlar, olaylar karşısında “Süphanallah” diyemiyorlar. Ne kadar acı bir durum. Yirminci yüzyılın en büyük zekası Einstein, diyor ki: “Bu çağın en büyük kaybı, insanların hayret duygusunu unutmaları. Artık onlar bir gülün tomurcuğunun açılışındaki korkunç güzelliği göremiyorlar, idrak edemiyorlar, ürperemiyorlar, ne kadar acı”.

Muhterem efendim, şu anda içimizde yaşayan nice büyük, çok büyük insanlar var. Fakat kör ve sağır çevre onlara dudak büküyor, omuz silkiyor, bana ne diyor... Kıymetli yavrum, göndermiş olduğun bu harikulade güzel mail için sonsuz teşekkürler ediyor, yenilerini bekliyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :