Sayın Cenk Bey,

30.7.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, hasretle maillerini bekliyorduk. Bizi mutlu ettin. Sağol. Allah da seni mutlu etsin. Bir insan düşün. Tek arzusu insanlara hizmet etmek. Yedi milyar insan içinde hiçbir ayrım yapmaksızın onlara faydalı olmak, ıstıraplarını paylaşmak, gözyaşlarına ortak olmak.

Uzun yıllar önceydi, Ankara Gazi lisesindeydim. Genç bir öğrenciydim. Bir gün bir şiir yazmıştım. Bir yerinde şöyle diyordu:

“Hepsinin derdini paylaşmaya hazırım

Ne kadar kederli varsa kainatta

Sarmak, sarmak ister onları kollarım

Sıcacıktan, kardeşçe, dostça”

Bütün ömrüm insanları anlamaya çalışmak, ve onlara hizmet etmekle geçti. Beni hayatta tek mutlu eden bu oldu. Kimseden teşekkür beklemiyorum. Bugüne kadar ne yaptımsa, ne söyledimse Allah rızası için yaptım, söyledim. Ama ne hikmetse son zamanlarda bazı kimseler beni kırmak, incitmek, içimdeki hizmet aşkını söndürmek için ellerinden gelen çabayı harcıyorlar. Sanki yarışa girmişler. Allah onları affetsin. Hakkımı helal ediyorum. İki dünyaları cennet olsun. Ama kısır, dar, cılız anlayışları veya anlayışsızlıklarıyla beni ne kadar üzdüklerini, yıprattıklarını bir bilseler. Acaba yarın Allah’ın huzurua çıkıp gerçekleri gördükleri zaman ne diyecekler? Bütün bunlar hep ben merkezli bir düşünceden geliyor. Nefis onların gözünü öyle karartmış ki herşeyi anladıklarını sanıyorlar. Sonra da başkalrına akıl öğretmeye kalkıyorlar. Sigara içen bir insan düşünün. Yakasına veya koluna kül dökülmüş. Şöyle parmağının ucuyla silkeler, temizlenir. Ama lokantada garson yemeğini masaya koyarken üstüne dökerse ne olacak? Pak tabiidir ki o zaman başka önlemler gerekecek. Bu iş silkeleme ile olmaz. Bir genç düşünün. Kız arkadaşının elinde oyuncak olmuş. Kız, kaprisleriyle, şımarıklıklarıyla çocuğu çılgına çeviriyor. Zavallı çocuk hergün şahsiyetinden birşeyler kaybediyor. Bir süre sonra kendine saygısı kalmayacak. Bir süre sonra belki intiharı bile düşünecek. Gençlerin tabiriyle belki hayatı kayacak. Ama bu çok temiz,çok asil, ince ruhlu, efendi yaratılışlı, tertemiz, pırıl pırıl bir çocuk. Acı içinde, ıstırap içinde size mail gönderiyor. Yardım istiyor. Siz, bu çocuğu alevle, ateşler içinden çekip çıkarmak, bir baba şefkatiyle bağrınıza basmak istiyorsunuz. O sırada bazı aklı evveller çıkıyor. O tertemiz çocuğun dev gibi ıstırabını görmezlikten gelerek size akıl öğretiyorlar. O kelime kullanılmaz, bu söz söylenmez diyorlar. Ve çok ağır bir şekilde itham ediyorlar. Ve üçüncü gecedir sizi uykusuz bırakıyorlar.

Cenk bey, ben, aşırı hassas bir insanım. O olaylar beni fevkalade üzüyor, incitiyor, yaralıyor. Ama ben büün bunların ilahi hikmetin bir gereği olarak kabul ediyor, onları bağışlıyor, iki dünyalarının cennet olması için hayır dua ediyorum. Allah sonunu hayır getirsin. Yarın Allah’ın huzuruna çıktığımız zaman atlı kim, yaya kim ortaya çıkacak. Bu dünya hayatının tozo dumanı içinde herşey belirsiz, birşey görünmüyor. Bekleyelim ve görelim.

Sevgili yavrum, olay bundan ibaret. Allah cümlemize merhamet etsin. Elimizden tutsun. İçinde yüzdüğümüz nefs denizinden bizi çekip çıkartsın. İnşallah yeni maillerin daha çabuk gelir. özlemle bekliyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :