Sayın Ayla Belen,

2.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, şu içinde yaşadığımız hayat öyle inceliklerle dolu ki her an her yerde her konuda son derece dikkatli olmamız gerekiyor. Evde, halının üzerinde minicik bir iplik parçası görüp de almazsak evimize karşı da, hayata karşı da ihanet içinde oluruz. Alain, “Bir kimse” diyor, “yolda giderken yerde bir iğne görüp de onu almazsa bütün medeniyete karşı ihanet etmiş olur”. Çünkü o bir tek iğnenin arkasında binlece insanın el emeği göznuru vardır. İnsan vücudu da minicik hücrelerden meydana gelmiyor mu? Kanser dediğimiz olay, bir hücrede başlayan bozulmanın diğer hücrelere, sonra da diğer organlara sirayetinden başka nedir? Rahmetli profesör Saffet Solak’tan aktardığınız anektod ne kadar düşündürücü. Çinli genç tabağında kalan bir tek pirinç tanesini alabilmek için çaba harcıyor. Ürdün’lü genç tabağının bir kısmını hiç yemiyor. İşte günümüzde müslüman geçinenlerin hali. İslam ülkeleri diyoruz, şu kadar müslümanız diye nutuklar atıyoruz, insanın o zaman Ajda Pekkan’ın şarkısını söyleyeceği geliyor: “Palavra, palavra”. Bu kadar müslüman olsaydı, bu kadar esir, perişan sömürge ülke olur muydu? İnsan ister istemez Azerbeycan’lı şair Sabir’in mısralarını hatırlıyor:

“Dağdaki arslardan gorhmirem

Çöldeki fillerden gorhmirem

Harda bir müsilman görirem

Andan gorhirem”

Allah, bizi de bütün müslümanları da Kur’an’ın, Peygamberin yolundan giden gerçek müslümanlardan eyleye. Tablo acı, ama gerçek bu.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :