Efendim,

Uzun zamandır kitaplarınızı okuyor, televizyondaki konuşmalarınızı takip ediyor, internetteki sitenizi devamlı okuyorum. Efendim, benim bir problemim var, kimseye açamıyorum. Size bile günlerce düşündükten sonra yazmaya karar verdim. Bazı kimselerle dost olduktan sonra benden uzaklaştıklarını görüyorum. Bir mana veremiyorum. Ben, kaba, hoyrat bir insan değilim. Saygılıyım, gelen misafirlerime ikramı severim. Bunu bir mecburiyet olarak değil de severek, isteyerek yaparım. Hani yaptığım da yenir doğrusu. Kibar, görgülü, zarif bir insanım. Kültürlü olduğuma inanıyorum. Değişik eğilimlerde kitaplar okudum. Okumayı bırakmış da değilim. Güzel giyindiğime inanıyorum. Benden uzaklaşmalarına bir izah tarzı bulamıyorum. Düşünüyorum, düşünüyorum, ortada bir neden yok. Herhalde diyorum, bunlar ya beni anlamıyor, ya da kıskanıyorlar, çekemiyorlar. Benim çapıma çıkacaklarına kolay yolu seçiyorlar. Benden uzaklaşıyorlar. Bu beni zaman zaman müteesir ediyor. Kendimi sevgiye, saygıya, ilgiye layık görüyorum. Herhalde diyorum benim gördüklerimi göremeyenler kafasız, budala, geri zekalı insanlar. Bir ikilem içinde kalıyorum. Acaba sizin açınızdan gerçek sebep nedir? Kabahat bende mi, diğer insanlarda mı? Sizin samimi cevap vereceğinize inanıyorum. Hürmetlerimle.

Şaziment Tekcan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :