Sayın Cansu Uyar,

6.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin mail, orda anlattığın temel hikayesi bana Yunus’un dilimden düşmeyen mısraını hatırlattı:

“Tehi görme kimesneyi

Hiç kimesne tehi değil”

Değerli yavrum, dünyada herkesin birbirinden öğreneceği pek çok ders var. İlkokul ikinci sınıftaydık. Kıraat kitabımızda bir hikaye okumuştum. Yunus’un harikulade güzel mısraı o zaman hayalimde şekillenmişti. Bir profesör, sobasını yakmak ister. Soğuk bir kış günü. Üşüyor, titriyor. Görür ki evde kibrit kalmamış. Yardım istemek için köşede klübede oturan aileye gider. Kapıyı çalar, meramını anlatır. Çıkan beş yaşında bir kız çocuğudur. “Amca” der, “bizim de kibritimiz yok. Ama sana yanan sobadan kömür vereyim, onunla sobanı yak”. Profesör, “ilahi kızım” der, “ben yanan kömürü elime nasıl alabilirim?”. Kız bişey söylemez, gider avucunun içine kül koyar, külün üstüne yanan kömürü koyar, “Amca” der, “haydi gidelim ben sobanı yakayım”. Biraz sonra çıra tutuşur, odunlar yanar ve üstündeki kömürler kızarmaya başlar. Profesör hayretler içindedir. “Kızım” der, “sana nasıl teşekkür deceğimi bilemiyorum. Allah senden razı olsun”.

İlkokul ikideyken okuduğum bu hikaye beni ömür boyu düşündürdü. Demek ki hayatta koskoca bir profesöre beş yaşındaki bir kız çocuğunun da öğreteceği dersler vardı.

İnsan, çok büyük, çok yüce bir varlık. Onun için Kudsi Hadis’te: “Ben insanın sırrıyım, insan Benim sırrım” buyruluyor. Yetmiş yıldan beri her gün artan bir aşkla, bir heyecanla insanları anlamaya, tanımaya çalışıyorum. Hayat, önümde duran koskoca, muhteşem bir kitap. Onu okumaya çabalıyorum. Kimbilir belki de hayatın güzelliği bu bilinmeyenlerden, bu gizliliklerden doğuyor. Varolduğumuz sürece son nefesimize kadar onu anlamaya, tanımaya çalışmaktan daha büyük, daha yüce birşey bilmiyorum. Onun sırrı olarak da yalnız insanları sevmek, onlara saygı duymak ve elimizden geldiği kadar onlara faydalı olmak ilkesini benimsiyorum. Çok küçük yaşımdan itibaren rahmetli annem, “Aman yavrum” derdi, “insanlara bâr olma yâr ol”. Burada bâr, yük anlamında.

Kıymetli yavrum, bütün ömür boyunca mana yolunda yürümek istiyorsak tek istisna olmadan insanları sevelim, sayalım, anlamaya çalışalım. Önyargılardan kurtulalım. Unutmayalım ki her insan ayrı bir dünya...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :