Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

15.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Bu mailler şunu gösteriyor. Bugün içinde yaşadığımız toplumda hepimiz minicik de olsa bir sevginin, saygının, ilginin özlemi içindeyiz. Yerine göre bir tebessüm, sımsıcak bir merhaba bize hayat veriyor, yaşam sevinci veriyor. Neden bunları hep başkalarından bekliyor, kendimiz göstermiyoruz. Ne olur işe kendimizden başlasak. O hanımın çantasını almakla ne güzel yapmışsın. Allah razı olsun. Ben bunlara çok büyük önem veriyorum. Hepimiz bir özlem, bir beklenti içindeyiz. Sevgiyle omuzumuza konacak bir el, bir hal hatır sorulması bizi pırıl pırıl bir dünyaya götürüyor. Gelin, şu katılıklarımızı bir yana bırakalım. Selam verelim, hatır soralım, minicik de olsa bir iyilik yapmaya çalışalım. O zaman hayat hem karşımızdakiler, hem bizim için harikulade güzel olacak, buna kesinlikle inanıyorum. Hepimiz Nuraydın Hanımın açtığı güzel çığırdan yürüyelim. Bizler de aynı hareketleri yapalım. Göreceğiz ki o zaman gökyüzü daha mavi olacak, ağaçlar daha yeşil olacak, karanfiller daha kırmızı.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :