Sayın Deryan,

16.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, önce şunu belirtmek isterim. Ailemiz en yakınlarımız da olsa biz kimseden sevgimize hizmetlerimize karşılık beklemeyeceğiz. Bizim görevimiz tek istisna olmadan yeryüzündeki yedi milyar insanı bağrımıza basmak. Onlara sevgi, saygı göstermek, yeri gelince hizmet etmek. Yeri gelince değil malımızı canımızı dahi verebilmek. Bu yedi milyar insan içinde bizi seven de olur, sevmeyen de olur. Sorarım size insanlık tarihinde Peygamberler de dahil herkes tarafından sevilen, sayılan bir insan oldu mu? Resulallah Efendimiz en büyük kötülüğü Ebu-Lehep’ten, Ebu-Cehil’den görmedi mi. Ve onlar Peygamberimizin akrabaları değil miydi? Taif’e gittiği zaman (ki amacı sadece Taif halkına İslamın güzelliklerini anlatmaktı). Nasıl bir muammeleyle karşılaştı bilirsiniz. Ağır sözler, kaba hitaplar, hakaretler, alaylar ve hatta atılan taşlar. Ve o taşlardan mübarek ayaklarının kan içinde kalışı. Peygamberimiz ne yaptı, yapılan kaba muammele bir sahabinin pek gücüne gitmişti, teesüründen “Efendim” dedi, “öyle bir beddua edin ki bütün Taif halkı yerin dibine geçsin”. Resullullah Efendimiz ellerini açtı, “Yarabbi”, dedi, “bu Taif’liler aslında, özünde iyi insanlar ama ne yaptıklarını bilmiyorlar, Sen onları bağışla, Sen onları affet, en yakın zamanda onları İslam’la şereflendir”. Netice ne oldu, bir süre sonra Taif’liler geldiler, af dilediler, müslümanlığı kabul ettiler.

Hayat böyle yavrum. Sen hassas, ince ruhlu, tertemiz, pırıl pırıl bir insansın, sınanıyorsun, deneniyorsun. Senin sınavın bunlar. Onun için karşı taraf şöyle yapmış, böyle yapmış hiç bunları düşünme, sadece onları sev, onlara saygı göster ve elinden gelen hizmeti yap. Annenle konuş, “Bak anneciğim” de, “sen kardeşimi hiç çalıştırmıyorsun, o hayattan uzak yetişiyor, yarın sana beddua eder, mezarda kemiklerin sızlar, o böyle tembellik yapa yapa çağdaş cadılardan, miskin, tembel, uyuşuk bir zavallı olur. Lütfen onu çalıştır. Hayata hazırla”. Ama bunu bir münakaşa üslubu içinde değil, tatlılıkla, güzellikle söyle. Babana hiçbirşey söyleme. Senin baban insan değil ki. Kızına burası otel değil diyen bir adam bence şerefsiz bir insandır. O söz söylemeye değmez. Bırakalım köpekler bildikleri gbi havlasınlar. Paradan bulsun belalarını. Bak yavrum, kafanı da o doktora takma. Sen onu tertemiz duygularınla sevdiğini sandın. Ama o sana karşı hiçbirşey duymadı. Nitekim senin gibi bir pırlanta varken elin ne idüğü belirsiz kızıyla çekti, gitti. Kıymetli yavrum, bunları kat’iyyen gözünde büyütme. Bunları televizyonda seyrettiğin bir film gibi kabul et. Film bitince sinemada ne yapılır, herkes kalkar gider. Sen de öyle yap. Hiçbir şey olup bitmiş değil. Bakarsın en yakın bir zamanda karşına seni anlayan bir insan çıkar, ve onunla el ele, diz dize, gönül gönüle bir cennet hayatı yaşarsın. Neden olmasın? Sen, öyle iyi bir insansın ki öyle olacağına ben inanıyorum. Ve onun için dua edeceğim.

Yeni maillerini bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :