Sayın Semanur Gönenç,

20.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetl yavrum, karamsarlık da iyimserlik de tamamen insanın kendisne bağlı bir davranış tarzıdır. Şartlar hiç de önemli değildir. Önemli olan insanın hayatı kabullenişi, olaylara bakış tarzıdır. Nasıl bir pilin anod ve katod olmak üzere iki kutbu varsa insan da öyle. Aynı olaya bakış tarzına göre iyimser de olabiliyor, kötümser de olabiliyor. Bundan altmış yıl önce Fransa’da “Comedy France” ‘de bir piyes oynanıyor. Son derece bedbin, karamsar, ah çekenler oluyor, ağlıyanlar oluyor. Piyes bitince tiyatro müdürü sahneye çıkıyor, “Sayın seyirciler” diyor, “lütfen bu akşamki seyirci kadrosu yarın geceki piyesimize de gelsin”. Nitekim öyle oluyor. Aynı seyirciler ertesi akşam aynı piyese gidiyorlar. Seyirci aynı olduğu gibi oyuncu kadrosu da aynı. Piyes aynı. Fakat o akşam öyle oynuyorlar ki gülmekten, kahkaha atmaktan bazı seyircilerin yan taraflarına ağrı giriyor. Aynı piyes bir gece ağlatıyor, bir gece güldürüyor. Hayat da öyle yavrum. Bütün mesele bakış tarzımızda. Aynı olaylar bizi ağlatabilir ve güldürebilir de. Bazı ufak noktalara dikkat edersek biz de o renk dolu, ışık dolu, güzellik dolu insanlardan biri olabiliriz. Önce bedbin insanlarla arkadaşlık yapmayalım. Karamsar kitaplar okumayalım. Hayatı hep sevelim. Her zerrede bir güzellik görmeye gayret edelim. O güzellik zaten var da biz görmeye çalışalım. Bizi üzen olayların kafamızda bir muhasebesini yaptıktan sonra bir daha bunları düşünmeyelim. Kimseyle konuşmayalım. Yüce Peygamberimiz bir Hadis-i Şeriflerinde ne güzel buyuruyor: “Ya hayır söyle, yahut sus”. Biz de Peygamber’in emrine uyarak ya hayır söyleyelim, yahut susalım. Bir süre sonra göreceğiz ki biz de o renk dolu, ışık dolu, şiir dolu insanlardan biri olmuşuz. Durum böyle yavrum. Senin de bu başarıyı göstereceğine inanıyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :