Sayın Nuraydın Akdemir,

21.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin mail beni uzun uzun düşündürdü, ürpetti, heyecanlandırdı. Bütün varlık insanlar, hayvanlar, bitkiler, eşya ve cemadat duyarlı, ve bir biriyle irtibat halinde. Kim ne derse desin isteyen gülsün, isteyen eğlensin benim samimi kanaatim bu. Yunus,

“Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır”

derken bunu düşünüyordu. Birkaç sene evvel okulun bahçesinde otururken Hande’nin eline konan arı da durumu anlamıştı. Önemli olan bütün kainatı, bütün varlığa, bütün mevcudatı sevgiyle, saygıyla, edeple, dikkatle bakabilmekti. Ve kainattaki her zerreyle irtibat haline geçebilmekti. Madem ki her zerreden zikreden Allah’tı...

Eve girdiğim zaman evdeki eşyaya saygıyla selam veririm. Çünkü ben onlara eşya gözüyle değil, dostlarım, arkadaşlarım olarak bakıyorum. Onlarla konuşurum. Rahmetli eşim Rana Hanım, kırkdört yıllık evliliğimizde bir kere bile bir bardak, tabak, f,ncan kırmadı. Ben, bazan bulaşık yıkarken o kaplara teşekkür ederim. Onları öperim, okşarım, severim. Gardrobumu bazan açar onlara teşekkür eder, öper okşarım. Önemli olan bütün varlıkla sevgi, saygı ekseninde bir ve beraber olabilmekte. Madem ki her zerreden zikreden Allah’tır, bize ne oluyor? Bizi varlıktan uzaklaştıran sadece kendi nefsaniyetimiz. Yunus, bir şiirinde

“Her biriyle bile gör”

der. Önemli olan bütün varlığı kucaklayabilmek. Bizim açımızdan düşmanlık, kin, nefret yoktur. Ama diyeceksiniz ki birileri bizi sevmiyor, beğenmiyor, istemiyor. Bizm aleyhimizde konuşuyor. Peki ama, bunlardan bize ne? Madem ki bir süre sonra Mahkeme-i Kübrada Allah’ın huzuruna çıkacağız. Her şeyin gerçek yüzü aydınlanacak. O halde telaş niye? Bizizm görevimiz sadece sevmek, saymak, hizmet etmek. Olaya bu gözlze bakabilirsek bi de Hakka göçen manevi büyükler gibi insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşyasıyla, cemadatıyla bütün kainatı Muhammedi bir aşkla kucaklayabiliriz. Ancak bunu yaptıktan sonra biz dünya hayatımızın da cennet olduğunun farkına varabiliriz. Ve işte ancak o zaman “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz”, “Aşk gelicek cümle eksikler biter” diyebiliriz. Dünyası cennet olanın ahireti de cennet olur. Bizler bu dünyaya boşua gönderilmedik. Bizim asıl görevimiz sevmektir, saymaktır, hayran olmaktır, hayret etmektir. Bir şair

“Bir örümcek götürür Hakka beni”

der. Yeryüzündeki her zerreye, her varlığa ürpererek, hayretle, hayranlıkla bakabilenler ne güzel insanlardır. Allah onlardan razı olsun. İnşallah bizleri de o kervana dahil olanlardan eylesin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :