Sevgili Babacığım Ben yürüyüş yapmayı çok severim. Acil olmadıkça vasıta araçlarına binmem, gideceğim yere yürüyerek giderim. Çünkü bunun insanın görüş ufkunu çok genişlettiğini görüyorum. Dikkat edildiği takdirde adeta adım başı bir mucize var. Yolda paketleri çok fazla olan insanlara, ya da yürümekte zorluk çeken yaşlı yada engelli insanlara hep yardım etmek niyetiyle çıkıyorum dışarıya ve genellikle de bu saydığım olayları az yada çok yaşıyorum. Bu son aylarda da daha bir fazlalaştı. Esasında bunları kimseyle paylaşmıyordum ama bugün bunları yazmak istedim. Tanıdığımız bir yaşlı teyze var. Eşi iki yıl önce vefat etti, yalnız yaşıyor. Beni çok sever. Kendi deyimiyle "Hepinizi seviyorum ama Esra benim için başka" der. Ben de onu ara sıra ziyaret etmeye çalışıyorum. Geçenlerde bir işim çıkmıştı o teyzenin evinin önünden geçerken beni pencereden gördü ve davet etti. Öyle mutlu oldu ki anlatamam. Evin de ne tür meyve varsa ikram etti. Ertesi gün yolda gözleri neredeyse hiç görmeyen yaşlı bir teyze bir duvarın dibine dayanmış duruyordu. Yanına gittim, rahatsız olup olmadığını, arzu ederse evine kadar ona refakat edebileceğimi söyledim o kadar memnun oldu ki benim için dualar etti, evine götürdüğümde beni içtenlikle öptü ve teşekkür etti. Yine bir yaşlı amcanın cebinden çıkarıp hediye ettiği şekerlemeler, bir yaşlı teyzenin teşekkür kabilinden elime bir avuç dolusu kayısı tutuşturması, sabahleyin tanımadığım bir insanın kandilini tebrik etmemden dolayı akşam üstü girdiğim bir dükkanda tanımadığım yaşlı bir teyzenin bana hatırımı sorması, "nasılsın, iyi misin" demesi ve daha nice olaylar. Kendimi bildim bileli beni mutlu eden hep bu tür olaylardı. Ama sizi tanıdıktan sonra bu olaylar daha doğrusu güzellikler çok arttı. Sizi çok sevdiğimi biliyorsunuz değil mi? Güzel ellerinizden saygı ve sevgiyle öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :