Sayın Ayla Belen,

6.9.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir süredir hasret kalmıştık. Mailin beni çok mutlu etti. Yalnız mailinde son derece önemli bir konuya değinmişsin. Şık hareketler, zarif tavırlar, şiir dolu bakışlar... Bütün bunlar iyi, güzel. Ama çocuk doğunca ne olacak? Evlilik hayatı yalnız romantizmden ibaret değil ki. O romantizmin yanında bir de realite aşaması var. Siz de bilirsiniz ki ben aslında çok romantik, şiir dolu bir insanım. Bunlar iyi, güzel. Ama karnım acıktığı zaman nasıl hayalle, şiirle karnım doymuyorsa aynı şekilde evliliğin de romantizmin yanısıra realitenin taş gibi sert, katı yönleri de var. Şimdi evlendiler, bir süre sonra çocuk doğdu. Onun yetiştirilmesi, dini eğitimi nasıl olacak? Eğer damat katolikse kesinlikle çocuğunun katolik inancına göre yetiştirilmesini isteyecek. Gelin hanım buna evet diyecek mi? Demezse ne olacak? Siz damadın kafasını kesseniz Müslüman yapamazsınız. Bir yerde bu onun en doğal hakkı. Ama çocuğun yetişmesi nasıl olacak? İşte o zaman münakaşalar başlayınca o romantizm uçar gider. Ne yazık ki günümüzün çok az düşünen sözümona çağdaş, ilerici, insanları burunlarının ucunu bile göremiyorlar. Hemen bir iki şık hareket, zarif davranış gözleri boyamaya yetiyor. Rahmetli Münir Bey, “Bunlar lakırdı amma sonu ne?” derdi. Sonu ne olacak pislik, rezillik. Lütfen hayat olaylarına objektif olarak bakalım. Yarın anne çocuğuna başta Besmele olmak üzere İslami duaları öğretmeye başlayınca o babanın sessiz, hareketsiz kalacağını veya olanları kabullenip onaylayacağını mı sanıyorsunuz? Eğer böyle ise bu şekilde düşünen herkes avucunu yalamaya mahkumdur.

Efendim, hayat bir bütün. Nasıl bir insanın sağlıklı, normal, efendice yaşaması için birçok organın yan yana gelip beraber vazife görmesi gerekiyorsa aynı şekilde hayata da bir bütün, bir kompozisyon olarak bakmak gerekiyor. Benim görüşüm bu. Şunu söylemek isterim ki bu sözlerimi duygusal olarak sarfetmiyorum. Yaşanan binbir tecrübe dolu bir ömrün sonunda söylüyorum. İsteyen güler geçer, isteyen uzun uzun düşünür. Diyeceklerim bu kadar. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :