SELAM SABRİ AMCA;

 06.09.2007 tarihli mailinizi aldım. Sizi üzeceğimi bilseydim. Ailelerimizin neden görüşmediğini hiç sormazdım. Pişman oldum sorduğuma. Çok pişman oldum bunu yazdığıma. Çooook üzüldüm, sizin buna üzüldüğünüze. Bu olayların büyle sizi üzdüğünü bilmek beni de çok kırdı bende çok üzüldüm. Sabri amcamı üzdüğüm için ben de kendi kendime üzüldüm.

  Bundan sonraki maillerimde geçmişteki üzüntülerden yaşınılan acı olaylaylardan değil daha mutlu, insanın gönlünü okşayan gönül sohbetlerinden bahsedelim diyeceğim. Unutalım gitsin. Acılar üzüntüler kederler bitsin, Yerine mutluluk rüzgarları essin.Gönül sohbetletleri gelsin.

  Sevgili Sabri amca, Ben daima sizin yanınızda ve daima sizin tarafınızda olacağım. Bunu bilmeni istiyorum. Haklısın anlattığın olaylarda. Haklısın yapılan işlerde adetlerde haklısın gelişen durumlarda. Hep neden biz Ankara'ya akrabalarımıza gitmedik diye bunu kendime ve sordum durdum. Anladım ki siz haklısınız.

  Görüşmek üzere saygı ve salamlarımı iletiyorum.

                 Mustafa TANDOĞAN ALANYA

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :