Sayın Aliye Hanım,

12.9.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bence hayatın en önemli sorununa, bir çocuğun yetiştirilmesine değinmişsin. Bu o kadar önemli bir konu ki daha annenin hamile kaldığı gün başlıyor bu sorumluluk. Son nefese kadar devam ediyor. Çocuğa bir yönden milli ve insani değerlerin kazandırılması, bir yandan onun fıtri temizliğinin ve asaletinin devamı için olağanüstü bir çaba gerekiyor. Önemli olan çocuğu hayata hazırlamak. Şahsiyet sahibi, dürüst, temiz, efendi, yalan söylemeyen, çalışmaktan, mücadele etmekten zevk alan yiğit iyi bir çocuk yetiştirmek. Mesele burada yavrum. Yok sınıfta kalmışmış, geçmişmiş bunlar palavra. Meseleye bu açıdan bakmak lazım. Lütfen çocuklarınızı okulla, sınıf geçmeyle şartlandırmayın. Ona öyle bir öğrenme aşkı verin ki sınıfta tepesi attığı zaman hocasını imtihan etsin. Hocası ondan çekinsin. Böyle korkular içinde kompleksler içinde titreyerek, korkarak bütün okulları bitirse ne olacak? Lütfen bu saçma, bu anlamsız kompleksten önce siz kendinizi kurtarın. Çocuğunuzu hayatın ve insanın sırlarını çözmek için her an okuyan, hayatı her an sorgulayan, basit kompleksleri ayağının altına alan aslan gibi bir insan olarak yetiştirin, önemli olan burası. Dünyanın neresinde olursa olsun ben ekmeğimi kazanırım, tuttuğumu koparırım diyen bir genç yetiştirin. Öyle bir genç ki miskinlikten, tembellikten, yüreksizlikten, korkaklıktan nefret etsin. Öyle insanları hangi statüde olurlarsa olsunlar elinin tersiyle itelesin, tükürsün onlara.

Kıymetli yavrum, ben karşımda böyle mert, yiğit, korkusuz, gözü pek gençler görmek istiyorum. Onlar nerede olsa tuttuğunu koparır, ekmeğini kazanır. Bulunduğu çevrede baştacı edilir. Söyleyeceklerim bu kadar.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :