Işık ve nur kaynağımız olan çok sevgili kıymetli babacığım,

Sizin ve çok değerli dostların Ramazan aylarını bir kez daha kutluyor, herşeyin en hayırlı olanlarına bizleri ulaştırmasını niyaz ediyorum.

Sayın büyüğüm bu rahmet ayının en güzel yanlarından birisi de bir paylaşım ortamı oluşturması. Burada akla gelen neyi paylaşalım sorusunun cevabı ise sadece maddi imkanlarla sınırlı olmamalı şüphesiz. O gün sevinç dolu, huzur dolu olan bir kimse de pekala vereceği bir içten bir selam ile, göstereceği bir güleryüzle de elindeki bu nimeti herkesle paylaşabilir...

Verilen şey her ne ise onun azalmak yerine artacağına dair Yüce Resulümüzün buyruğu da bizler için ne güzel bir öğüttür. Vermekte gizli bir sır olduğunu hep duyarız. Mana yolunda ilerleyebilmenin gereklerinden birisidir belki de verici olabilmek...

Bazı İslam büyükleri de veren el olarak bizlere ne güzel örnek olmuşlardır. Veysel Karani Hazretleri de bunlardan birisidir. O, iki yıl dağlarda çobanlık yaptıktan sonra ücretini almış köyüne dönerken yolda iki adamın bir kadını sürükleyerek götürdüklerini görür. Dayanamaz ve sorar. Adamlar kadının kendilerine borçlu olduğunu, ve onu esir olarak satmak için götürdüklerini söylediklerinde sorar kadının ne kadar borcu olduğunu. Söylenen miktar ilahi bir hikmet gereği tam da Veysel Karani Hazretlerinin iki yıllık çobanlık ücreti kadardır. En ufak bir tereddüt göstermez Yüce Sultan, “alın” der, “alın bu parayı da bırakın zavallıyı”. Adamlar hayretle bakarlar kendisine, herhalde ne yaptığını bilmiyor der gibi. Çünkü kadın neredeyse ölmek üzeredir... Ve istedikleri parayı bir an önce almış olmanın sevinciyle de uzaklaşırlar hemen. Kadın Veysel Karani Hazretlerine karşı minnet duyguları içinde “ben” der “artık ayrılıyorum ama sana bu yardımın için şunu söylemek isterim ki Bir Yüce Peygamber Medine’de çıkmıştır. O’nu  bulmaya çalış”... Asıl kaynağı bilinmez ama bu söz de o yüce sultan için yepyeni bir yolun, sonsuzluk yolunun bir başlangıcı olur...

Resulullah Efendimize tabi olan sahabe büyüklerimiz de bu konuda en güzel vericilik örneklerini göstermişler, Medineye göç etmek zorunda kalan müslümanlara yerli olanlar evlerini açmışlar, sofralarını açmışlar, gönüllerini açmışlardır. Ellerinde ne var ne yoksa inandıkları yolda harcamaktan bir an bile geri durmamışlardır. Hz. Ebubekir RA, bütün varlığını Peygamber Efendimize sunmak istediğinde “Peki ya ailene ne bıraktın” sorusuna “Onlara Allah ve Resulünü bıraktım” diyebilecek kadar yücelmişti... Yine O’nun “Yarabbi , bedenimi öyle büyüt, öyle büyüt ki cehennemde olayım da benden başka kimseye yer kalmasın”  diyebilmesi de ne muhteşem bir vericilik örneğiydi...Allah dostlukta ve sadakatte zirveye ulaşmış o güzel insanlardan, mana göğünün en parlak yıldızlarından razı olsun...

Çok kıymetli büyüğüm, siz de gece gündüz, sabah akşam demeden bizlere en güzel şekilde yardım ellerinizi uzatıyor, gönül kapılarınızı ardına kadar açıyorsunuz. Size ne kadar teşekkürler etsek elbette az gelir. İnşallah bu güzel yolda Yüce Rabbimiz her nefeste yar ve yardımcınız olsun ve en güzel kolaylıklarını her daim sunsun size...

Sevgili babacığım, sonsuz hürmet, minnet, saygı ve sevgilerimizle gül ellerinizden öpüyoruz...

Allah’ın selamı, Peygamber Efendimizin duaları üzerinize olsun...

Çiğdem Seçkin Gürel

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :