SİZE VE DEĞERLİ EŞİNİZE HÜRMETLERİMİ SUNARIM

BU GÜZEL VEFA ÖRNEĞİNİ OKUYUNCA SİZE ÇOK DEĞER VERMEME RAĞMEN SİZE
ULAŞAMADIĞIM İÇİN KENDİMİ AYIPLIYORUM.

EŞİNİZE VE SİZE SAĞLIKLI UZUN ÖMÜRLER DİLİYORUM.....LÜTFEN SEVGİ VE
HÜRMETLERİMİ KABUL EDİNİZ.
R.ESİN SARAÇOĞLU/TRABZON

Vefa Ne Zaman Ölür?

Hayatimin bir doneminde ulkemizi ziyaret eden bir Japon beyefendisine bir
arkadasimin selâmiyla, refakat ettim. Japon beyefendiyi otogarda karsilayip
eve getirdim. Bu beyefendi, yillar once tanistigi ‘Hasan’ ismindeki arkadasinin
kabrini ziyaret icin ulkemize gelmisti. Aradigi Turkiyeli arkadasi hakkinda sohbet ederken, karsimdaki vefa timsali Japon uyruklu sahsiyetin, kirik-dokuk Turkcesiyle; dudaklarindan “O, bana Kur’ân ogretti, dunyaya bakisimi degistirdi. Onunla tanistiktan sonra hayatin
gâyesini anladim. Yuzum gulmezdi, sevmeyi ogrendim. Canli, cansiz her seyle dost
oldum.”ifadeleri dokuldu. Gozleri piril piril isildayan Nohora Bey’in, sohbetin tam
ortasinda bu ifadeleri ne maksatla soyledigini tam anlayamadim. Ancak onun
hayat hikâyesini dinledikce, saglam karakter yapisina hayranligim artiyordu. “Ne
sansli bir insan, ne mubarek bir sahsiyet, ne mustesna bir kâmet!” seklinde
iç konusmalar yapmaktan kendimi alamiyordum.

Nohora Bey, elli yaslarinda gosteriyordu. Hasan’i tam otuz yil once Sam’da
tanimisti. Uc ay kadar beraber calismislar. Bu sure zarfinda Hasan’dan cok
sey ogrenmis, en onemlisi de Islâm’la tanismis ve Kur’ân’in talebesi olmustu.
Islâm’in guzellikleri yureginin derinliklerine kadar islemisti. Hasan bir
gun memleketine donmek mecburiyetinde kaldigini soyleyip, adresini yazdigi bir
kâgit parcasini aceleyle Nohora Bey’in eline tutusturmustu. Ayrilirken de;
“Dostlugumuz ebedî, merak etme, zîrâ biz iman kardesiyiz artik.” demisti.

Hasan’a karsi vefa hissiyle dolu Nohora Bey, adresin yazili oldugu kâgidi
goz nuru gibi saklamis. Onu kiymetli bir deri muhafaza icinden itina ile cikarip
bana gosterdi. Kâgidin defalarca acilip katlandigi belli oluyordu. Ilk uc
sene, hicbir cevap almamis olmasina ragmen, bu adrese her ay mektup gonderdigini
soyledi. Sonraki yillarda bayramlari dostlugunun pekismesine vesile kilip
aksatmadan bayram tebrikleri gonderdigini ve tam otuz sene, hicbir cevap
alamadigi hâlde bikip usanmadan yazdigini ifade ediyordu.

Hayatinin muteakip donemlerinde, Hasan’in memleketine daha yakin olmak
icin, kendi istegiyle bir firmanin Suudi Arabistan temsilcisi olmus ve Riyad’a
tasinmisti. Dusuncelerini, “Belki de biraz daha yakin olmak istedim
buralara.” diyerek ifade ediyordu.

Nohora Bey, Hasan’dan hic cevap alamayinca bir gun, “Son bir defa daha
yazayim. Bu defa da cevap alamazsam, bir daha yazmanin mânâsi yok.” der. Son
mektubu yazarken, Hasan’in sagligindan suphe duydugunu da dile getirir. Ne
var ki bu son mektuba cevaben, Turkiye’den bir mektup gelir. Dunyalar onun
olmustur. Bir solukta Turk Buyukelciligi’ne gider, mektubu tercume ettirir. Mektup,
Hasan’in akrabasindan gelmistir. Mektupta ozetle, Hasan’in otuz yil kadar
once trafik kazasinda vefat ettigi belirtilmektedir.

Nohora Bey, karsimda sessiz sessiz agliyordu. “Olsun!” diyordu. “Onun
ogrettigi, tanittigi Rabb’ime sukurler olsun ki, dostum vefasiz degilmis.
Dostlugumuz da ebediymis gercekten. Yoksa muhakkak arardi beni. Ve sâyet
yasamis oldugunu ogrenseydim bu kadar sevinmeyecektim. Asil o zaman ölmus olacakti
benim icin.”

Cuneyt EREN

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :